|
آیات فراوانى از قرآن کریم به مسجد کوفه مربوط مىشود که به شمارى از آنها اشاره مىشود
وَ اصنَعِ الفُلکِ بِاَعیُنِنا وَ وَحینا
خداوند به حضرت نوح (علیهالسلام) وحى فرمود
کشتى را به یارى ما (در حضور ما) و به فرمان ما بساز
امام صادق (علیهالسلام) فرمود
حضرت نوح (علیهالسلام) فرمود
حضرت نوح (علیهالسلام) نجار بود او نخستین کسى است که کشتى ساخت، او 950 سال قوم خود را ارشاد و هدایت کرد، آنها همهاش او را مسخره کردند، پس از خدا خواست که احدى از آنها را روى زمین باقى نگذارد. خدا به او وحى کرد که کشتى را بسازد
فَعَمِلَ نُوحٌ سَفیَنتهُ فى مسجِد الکلُوفةِ بِیَدِهِ، فَاتى بِالخَشَبِ مِن بُعدٍ حَتّى فَرَغَ مِنها
حضرت نوح کشتى را با دست خود در مسجد کوفه ساخت و تختهها را از راههاى دور آورد تا کار ساختن کشتى به اتمام رسید
حَتّى اِذا جاءَ اَمرُنا وَ فارَ التّنّوُرُ
تا هنگامى که فرمان ما فرا رسید و از تنور آب جوشید
امیرمؤمنان (علیهالسلام) در ضمن شمارش ویژگىهاى مسجد کوفه فرمود
فیهِ نَجَرَ نوُحٌ سَفینَنَةُ، و فیهِ فارَ التّنّورُ، و بهِ کانَ بَیتُ نوُحٍ و مَسجِدُهُ، وَ فى زاویَتهِ الیُمنى فارَ التّنّوُرُ
حضرت نوح کشتىاش را آن جا ساخت، از تنور نیز همان جا آب جوشید. خانهى نوح و محل عبادت او نیز آن جا بود. در زاویهى راست آن آب از تنور جوشید
امام باقر (علیهالسلام) نیز در این رابطه فرمود
مسجدُ کوُفانَ فیهِ فارَ التّنّورُ، نُجِرَتِ السَّفینةُ، و هُوَ سُرَّةُ بابِلَ وَ مَجمَعُ الاَنبیاءِ
در مسجد کوفه از تنور آب جوشید کشتى آن جا ساخته شد، آنجا ناف بابل و محل اجتماع پیامبران است
امام باقر (علیهالسلام) در حدیث دیگر با تفصیل بیشترى فرمود
مَسجِدُ کوُفانَ رَوضَةٌ مِن ریاضِ الجَنّة، صلّى فیهِ الفُ نَبىٍّ وَ سَبعوُنَ نَبیّاً، وَ مَیمَنَتُهُ رَحمَةٌ و مَیسرِتُهُ مَکرٌ، فیهِ عَصا موسُى و شَجَرةُ یَقطینَ و خاتَمُ سُلیمانَ، و مِنهُ فارَ التّنّوُرُ و نَجَرتِ السَّفینَةُ و هِىَ صُرَّةُ(38) بابِلَ و مَجمَعُ الانبَیاءِ
مسجد کوفه باغى از باغهاى بهشت است، هزار و هفتاد پیامبر در آن نماز گزارده، سمت راست آن رحمت و سمت چپ آن نیرنگ مىباشد. عصاى حضرت موسى، درخت کدوى (حضرت یونس) و انگشترىِ حضرت سلیمان در آن است
تنور از آن جا جوشید، کشتى در آن جا ساخته شد. آن جا قلّهى شرف بابل و خیمهى اجتماع پیامبران است
بر اساس روایات این تنور همان تنور حضرت آدم (علیهالسلام) بود که بعدها به حضرت نوح (علیهالسلام) منتقل شد و محل فعلى آن در شمت راست کسى است که از باب کنده وارد مسجد شود
و قیلَ یا ارضُ ابلَعى ماءَکِ
سر انجام گفته شد: اى زمین اب خود را فرو بر
امام صادق (علیهالسلام) در تفسیر این آیهى شریفه فرمود
هنگامى که کشتى نوح به وسط مسجد کوفه رسید خدا به زمین فرمان داد که آب خودش را فرو ببرد
فَبَلَعَت ماءَها مِن مَسجِدِ الکُوفَةِ، کَما بَدَءَ الماءُ مِنهُ
پس زمین آب خودش را از مسجد کوفه فرو برد، چنان که در آغاز نیز از همان جا شروع شده بود
د. (و جَعَلنَا ابنَ مَریَمَ و اُمَّهُ آیَةً و آوَیناهُما اِلى رَبوَةٍ ذاتِ قرارٍ و مَعینٍ
ما عسیى بن مریم و مادرش را آیت و نشانهاى قرار دادیم و آنها را در سرزمین مرتفعى که داراى امنیت و آب جارى بود، جاى دادیم
امیرمؤمنان (علیهالسلام) در تفسیر این آیهى شریفه فرمودند
الرّبوةُ: الکوفَةُ، و القرارُ: المسَجِدُ، و المعَینُ: الفُراتُ
منظور از «رَبوة» (مکان مرتفع) «کوفه»، مقصود از «القَرارُ» (محل امن و آسایش) «مسجد کوفه»، و هدف از «معین» (آب روان و خوش گوار) همان «فرات» مىباشد
| 
