|
حضرت آیة الله العظمى حجّت
آیت الله العظمى آقا سید محمّد حجّت کوه کمرى(قدس سره) متوفى 1372 هـ.ق چهل نفر از فضلاء حوزه علمیه قم را انتخاب نمودند و دستور فرمودند به مسجد مقدّس جمکران بروند و در آنجا بعد از نماز صاحب الزمان(عج)زیارت عاشورا بخوانند و دعا کنند که از عنایت حضرت ولى عصر(عج) خداوند متعال باران بفرستد.
طلاب محترم صبح پیاده عازم مسجد جمکران شدند و بعد از نماز و زیارت عاشورا و دعا جهت باران که مدتى بود باران نیامده بود از مسجد جمکران بیرون آمدند به طرف شهر مذهبى قم، وسط راه باران چنان گرفت که قابل تحمل نبود، وقتى وارد منزل شدند جهت نهار که خود آقا دستور داده بود گوسفندى بکشند و آبگوشت درست کنند تمام لباسهاى آقایان خیس شده بود به طورى که فشار مى دادند از لباس و عمامه ها آب جارى مى شد.
از برکات مسجد جمکران و عنایت حضرت صاحب الزمان(علیه السلام)نسبت به سربازان خود در آن روز بارندگى مفصلى شد.
حضرت آیت الله العظمى آقاى حجّت؛ که براى طلاب حوزه علمیه شهریه مى دادند روز آخر ماه بود براى فردا که اول ماه باشد زمینه براى شهریه نداشتند، به خادم مى فرماید: مرکب را آماده کن تا بروم به مسجد جمکران، معظم له عازم مسجد مى شوند، بعد از نماز صاحب الزمان(عج) و دعا عرض مى کنند: آقا امام زمان(عج) این حوزه علمیه مال شما است، این طلبه ها سربازان حضرتعالى هستند، آبروى ما مربوط به شما است، راجع به شهریه حوزه عنایتى فرمائید، وقتى به منزل تشریف مى آورند خادم عرض مى کند: آقا بعد از شما دو نفر آمدند و منتظر شما هستند، معلوم مى شود جهت دادن وجوه شرعیه آمده اند و مبلغى پول خدمت آیت الله العظمى آقاى حجّت مى دهند، وقتى مى شمارند مى بینند به اندازه شهریه همین ماه است.
حضرت آیة الله العظمى آقاى شیخ عبدالکریم حائرى
مرحوم حضرت آیة الله العظمى آقاى حاج شیخ محمّد على اراکى طاب ثراه در نماز جمعه قم فرمودند: چند روز به اول ماه مانده عالم ربّانى آقاى حاج شیخ محمّد تقى بافقى محضر مبارک آیة الله العظمى شیخ عبد الکریم حائرى متوفاى 1355 هـ.ق مى رسیدند جهت شهریه طلاب حوزه، سؤال مى کردند وضع شهریه چطور است؟ مرحوم حائرى مى فرمودند: جز سرمایه توکل چیزى در دست نیست، ایشان «آقاى بافقى» راهى مسجد مقدّس جمکران مى شدند، از توجهات صاحب الزمان(عج) مشکل شهریه حل مى شد.
حاج شیخ حسنعلى نخودکى اصفهانى
مرحوم آیت الله حائرى مرقوم داشته اند: جناب آقاى حاج شیخ عبدالله مهرجردى که از وعاظ مشهور خراسان و متجاوز از چهل سال است که ایشان را به خوبى مى شناسم و آدم فاضل و درست و با محبتى است گفت: در زمان رضاشاه پهلوى در اواخر سلطنت او که بر اهل علم خیلى سخت گرفته بود به مرحوم حاج شیخ حسنعلى مراجعه مى کند که ایشان حاج شیخ معظم له (شیخ عبدالله واعظ) را راهنمایی معنوى کند؛ چون مرحوم حاج شیخ حسنعلى اصفهانى معروف به دستگیرى معنوى بود ...
خلاصه ایشان به آقاى اصفهانى (حاج شیخ حسنعلى) مراجعه مى نماید. ایشان ظاهراً پس از اعمال قدرت خاصى مى گویند حل مشکل شما براى اینکه به نظام وظیفه نروى و معاف شوى منوط به این است که به قم بروى و به مسجد جمکران قم رفته و به حضرت صاحب الامر (علیه آلاف التحیة و الثناء) متوسل شوى. ایشان به قم مى آیند و به مسجد جمکران مى روند و به حضرت متوسل مى شوند. در نتیجه خواب مى بینند که در مسجد یا حیاط آن هستند و ظاهراً خادمه اى به ایشان مى گوید که حضرت حجت (عج)در همین مجاور مسجد تشریف دارند و حاج شیخ مزبور را خدمت امام (علیه السلام)راهنمائى مى کند ... یادم نیست که خود آقا یا من صحبت معافیت از نظام وظیفه را پیش کشیدم، فرمود ما آن را درست کردیم. از خواب بیدار شدم و از سابق یک معافیت یک ساله به عنوان مرض یا عذر دیگر (که یادم نیست) داشتم. هر موقع که نیاز به نشان دادن مى شد همان برگ موقت را که مدتها وقت آن تمام شده بود را نشان مى دادم و رفع گرفتارى مى شد. تا چند سال به این نحو بود تا آنکه مشمول بخشودگى گردید.
آیة الله شیخ محمد تقى بافقى
عالم ربانى حضرت آیت الله حاج شیخ محمّدتقى بافقى بارها خدمت امام زمان(عج) مشرف شدند و سهم بسزایى در رونق دادن به مسجد مقدّس جمکران قم دارند.
یکى از علماء حوزه از حضرت آیت الله العظمى آقاى حاج سید محمّدرضا گلپایگانى نقل کرد که ایشان فرمودند: در عصر آیت الله العظمى مرحوم شیخ عبد الکریم حائرى که عده محصلین حوزه علمیه قم به چهارصد نفر رسیده بود، در زمستانى طلاب از حاج شیخ محمّد تقى بافقى که مقسم شهریه مرحوم حاج شیخ بود عباء زمستانى خواستند و ایشان از مرحوم حائرى خواستند. آیت الله حائرى فرمودند: چهارصد عبا از کجا بیاورم، گفت: از حضرت صاحب الزمان(عج) بگیر.
فرمود: من راهى ندارم، گفت: پس من انشاءالله مى گیرم و شب جمعه به مسجد مقدّس جمکران رفته و روز جمعه به مرحوم حاج شیخ حائرى گفت: آقا صاحب الزمان(عج) وعده فرمودند فردا که شنبه است چهارصد عبا را مرحمت می کنند. روز شنبه به وسیله مردى از تجار عباء رسید و بین طلاب تقسیم کردند
حضرت آیة الله العظمى حاج شیخ مرتضى حائرى
ایشان مى نویسند: مسجد جمکران یکى از آیات عنایت آن حضرت است، و توضیح این مطلب در ضمن چند جهت ـ که شاید خیلى ها از آن غافل باشند ـ مذکور مى شود:
1 ـ داستان مسجد جمکران که در بیدارى واقع شده، در کتاب تاریخ قم که کتاب معتبرى است، از صدوق علیه الرحمة نقل شده است.
2 ـ داستان مشتمل بر جریانى است که مربوط به یک نفر نیست، براى این که صبح که مردم بیدار مى شوند مى بینند با زنجیر علامت گذاشته شده است که مردم باور کنند. و این زنجیر مدتى در منزل سید محترمى ظاهراً به نام سید ابوالحسن الرضا بوده است، و مردم استشفاء به آن مى نموده اند. و بعداً بدون هیچ جهت طبیعى مفقود مى شود.
3 ـ جاى دور از شهر و در وسط بیابان جائى نیست که مورد جعل یک فرد جمکرانى بشود، آن هم دست تنها در یک شب ماه رمضان.
4 ـ نوعاً مردم عادى به واسطه خواب یک امامزاده را معین مى کنند، و مسجد از تصور مردم عادى دور است.
5 ـ اگر پیدایش این مسجد روى احساسات مذهبى و علاقه مفرط به حضرت صاحب الأمر(عج)بود، مى بایست سراسر توسل به آن بزرگوار باشد، چنان که در این عصر مردم بیشتر زیارت حضرتش در آن مسجد مى خوانند و متوسل به آن حضرت مى شوند، در صورتى که در این دستور معنوى اصلاً اسمى از آن حضرت نیست، حتى تا به حال هم بیشتر معروف به مسجد جمکران است، نه مسجد صاحب الزمان(علیه السلام).
6 ـ متن دستور موافق با ادله دیگر است، براى اینکه هم نماز تحیت مسجد وارد شده است و هم نماز صد بار ایاک نعبد و ایاک نستعین، و هم تهلیل و تسبیح فاطمه زهرا(علیها السلام).
7 ـ این دو داستان که نقل شد، مشهود و یا مثل مشهود خودم بود، و داستانهاى دیگرى هست که فعلاً تمام خصوصیات آن را در نظر ندارم، بعداً انشاءالله تحقیق نموده در این دفتر ـ باذنه تعالى ـ ذکر مى کنم.
8 ـ در آن موقع که زمین این قدر بى ارزش بوده است، فقط یک مساحت کوچکى را مورد این دستور قرار داده اند، که ظاهراً حدود سه چشمه از مسجد فعلى است، که در زمان ما خیلى بزرگ شده است (ظاهراً آن چشمه اى که در آن محراب هست، و دو چشمه طرفین باشد).
نگارنده که خالى از وسوسه نیستم، و خیلى به نقلیات مردم خوش بین نیستم، از آن امارات به صحت این مسجد مبارک قطع دارم، والحمد الله على ذلک، وعلى غیره من النعم الّتی لا تحصى.
| 
