سید خراسانی

در روایات ظهور، به نهضت و حرکت شخصی به نام خراسانی برمی‌خوریم که از ناحیة شرق به یاری امام زمان(ع) برمی‌خیزد و سپاه وی فرمانده‌ای دارد. حال پرسش این است که پرچمدار و فرماندة سپاه خراسانی کیست؛ در پاسخ  باید بگوییم که خروج سفیانی در برخی روایات، از نشانه‌های ظهور خوانده شده است؛ در همان سالی که سفیانی قیام می‌کند، سیّد خراسانی از سمت مشرق قیام کرده، به سمت کوفه می‌رود. در روایات، این شخص به خوبی معرفی نشده؛ ولی ظاهراً پرچمدار حق است که برای مبارزه با ظلم قیام می‌کند.
نویسندة کتاب «عصر ظهور» در این رابطه می‌نویسند: «اندکی پیش از ظهور حضرت مهدی(ع) در میان ایرانیان شخصی با عنوان سیّد خراسانی ظاهر شده که رهبری سیاسی مردم را به عهده می‌گیرد. شعیب بن صالح نیز پرچمداری را عهده‌دار می‌شود. ایرانیان تحت رهبری این دو تن، نقش مهمّی را در حرکت ظهور آن حضرت ایفا می‌کنند. سیّد خراسانی و شعیب، جنگ را در مرزهای ایران، ترکیه و عراق هدایت می‌کنند و نیروهای مستقر در شام، خود را به پیش رانده و در همان زمان، از دو جناح عراق و شام آمادة پیشروی بزرگ به سوی فلسطین و قدس می‌شوند».¹
از سخنان معصومان(ع) به دست می‌آید که پرچم‌های متعدّدی از شرق یعنی بلاد شرقی ایران تا سرحدّ چین قیام می‌کنند که ظاهراً محلّ اجتماع آنها خراسان است و خراسانی نیز که پرچم مستقلّی دارد با کمک آنان، حرکت خود را آغاز می‌نماید، پرچم خراسانی مهم‌ترین آن پرچم‌هاست. و به این اعتبار از همة آنها به رایات شرقی تعبیر شده که دارای پرچم‌های سیاه هستند. 
 نکتة دیگر اینکه در روایات به سه پرچم از خراسان اشاره شده است که در سه مرتبه قیام می‌کنند که دو مورد از آنها تحقّق یافته؛ یکی «بیرق‌های سیاه ابومسلم خراسانی» که برای تشکیل دولت بنی‌العبّاس بوده است و دوم «پرچم مغول» که از ناحیة خراسان آمد و دولت بنی‌العبّاس را بر هم زد، لیکن پرچم سوم باقی مانده و اوست که متصّل به ظهور امام زمان ـ ارواحنا فداه ـ خواهد بود و با سفیانی خواهد جنگید. حضرت باقر(ع) فرمودند: «آنگاه که لشکر سفیانی در کوفه مشغول قتل و غارت باشند، بیرق‌هایی از طرف خراسان برسند که منزل‌ها را به سرعت طی کنند و با ایشان، چند نفر از اصحاب قائم ـ ارواحنا فداه ـ باشد».
رسول خدا(ص) در روایتی این‌گونه فرمودند: «خداوند برای ما اهل بیت آخرت را بر دنیا برگزیده است. همانا پس از من دودمانم آواره و مطرود واقع خواهند شد؛ تا آنگاه که پرچم‌های سیاه از سوی مشرق پدیدار شود. پس آنان حق را طلب کنند لیکن به ایشان داده نشود، پس می‌رزمند و پیروز می‌شوند پس هر کس از شما و نسل شما ایشان را درک کرد باید خود را به آنان رساند اگرچه بر روی یخ‌ها بخزد آنان امر را به مردی از خاندان من می‌سپارند که زمین را از عدل و داد لبریز می‌سازد پس از آنکه از ظلم و جور مالامال شود.
براساس روایاتی که در منابع حدیثی شیعه (مانند «غیبت» نعمانی و طوسی) در خصوص این شخص وارد شده است، احتمال دارد بتوان خراسانی را یاور خراسانیان، رهبر آنان و فرماندة لشکر خراسان تفسیر کرد. گاهی نیز از او تحت عنوان هاشمی یاد شده است. با این حال در روایات، از پرچمدار سپاه ایران سخن به میان آمده و آن شعیب بن صالح است.
امیرمؤمنان(ع) می‌فرمایند: «سفیانی و صاحبان پرچم‌های سیاه با یکدیگر روبرو می‌شوند (احتمالاً سپاه سیّد خراسانی یا سیّد هاشمی)؛ در حالی که میان آنان جوانی از بنی‌هاشم است که در کف دست چپ او، خال سیاهی است و در پیشاپیش لشکریان او، شخصی از قبیلة بنی تمیم به نام شعیب بن صالح قرار دارد».
در روایات از عمّار یاسر نقل شده که: «شعیب بن صالح، پرچمدار حضرت مهدی(ع) است».³ در منابع اهل سنّت نیز آمده است: «فرماندة لشکریان پیشرو حضرت مهدی(ع) مردی از قبیلة بنی تمیم است که محاسن کمی دارد و او را شعیب بن صالح نامند».⁴
و نیز: «از خراسان سپاهی حرکت می‌کند که کمربندهای سیاه و پیراهن سفید پوشیده‌اند، جزو پیش‌قراولان سپاه، فرمانده‌ای است به نام شعیب بن صالح... آنان سپاهیان سفیانی را شکست داده، گریزان می‌کنند و در بیت‌المقدّس فرود می‌آیند و زمینة ظهور حضرت مهدی(ع) را پایه‌ریزی می‌کنند».⁵
به هر حال وجود سیّد خراسانی را بپذیریم یا نه و اینکه او رهبر سپاهیان ایران است، در روایات از شعیب بن صالح تحت عنوان پرچمدار و پیش‌قراول سپاه ایران و از زمینه‌سازان حکومت جهانی حضرت مهدی(ع)، سخن به میان آمده است که احتمالاً مورد سؤال شما نیز همین شخص است.
روایات مربوط به خراسانی که از طریق اهل سنت و همچنین در منابع متأخر شیعه وارد شده است به روشنی دلالت دارد بر این که آن شخصیت از ذریه امام حسن مجتبی ـ علیه السلام ـ یا امام حسین ـ علیه السلام ـ است و از او به عنوان هاشمی خراسانی یاد شده است و صفات جسمی وی را که دارای صورت نورانی است و خال برگونه راست و یا دست راست دارد بیان کرده اند.نویسنده از روایات وارده در منابع متقدم شیعه نتیجه متفاوت می گیرد.
همین طور در مورد صفات جسمانی سید خراسانی نیز برداشتهای متفاوت و گوناگون وجود دارد مثلاً از کلمه «فتی» که در روایات مربوط به سید خراسانی یا حسنی ذکر شده است بعضی جوانی سنی را فهمیده و در نتیجه می گویند سید خراسانی هنگام قیامش، جوان است در حالی که برخی دیگر جوان مردی را معنی مناسب برای آن می دانند و می گویند جوان مردی یکی از ویژگی های سید خراسانی است نه اینکه سید خراسانی هنگام قیام در سنین جوانی قرار داشته باشد. یکی دیگر از صفات جسمانی سید خراسانی داشتن خال بر گونه و یا دست راست است و در تفسیر آن نیز احتمالات مختلف وجود دارد که آیا به معنی خال معروف است و یا اینکه از ماده خلل و به معنی آسیب دیدگی و نقص است.
الخراسانی هو الذی یسلم الرایة إلى الإمام المهدی (عج) أو یکون أعلى منصب عند أهل إیران (خراسان) حتى یسلم رایة الولایة والقیادة إلى الإمام المهدی (عج).

 ذا خرجت خیل السفیانی (عدو الإمام المهدی عج) إلى الکوفة بعث فی طلب أهل خراسان، ویخرج أهل خراسان فی طلب المهدی (أی لمبایعته) فیلتقی هو الهاشمی (الخراسانی) برایات سود على مقدمته شعیب بن صالح (قائدة الجیش) فیلتقی هو وأصحاب السفیانی بباب إصطخر (منطقة بجنوب إیران) فیکون بینهم ملحمة عظیمة فتظهر الرایات السود (أی تنتصر) وتهرب خیل السفیانی، فعند ذلک یتمنى الناس المهدی (أی لمبایعته کما بایعه الإیرانیون) ویطلبونه. - مخطوطة ابن حماد ص86.
 ورد فی الروایات عند الطرفین أن مواصفات الخرسانی کالتالی:

 1- سید هاشمی حسینی.

 2- من خراسان.

 3- صبیح الوجه.

4. فی خده الأیمن خال.

5- فی یده الیمنى خال أو خلل (الخال فی اللغة علامة ضعف).

6- أنه أعلى منصف فی إیران، أی یکون القائد الأعلى للجیش أو للجمهوریة

انتظار سخت

جنگ نرم، انتظار سخت

دقت کرده اید هرچه جنگ نرم تر می شود انتظار سخت تر می گردد؟

فکر کرده اید برعکسش هم صادق است؟ یعنی هرچه جنگ سخت تر است، ‌هرچه آتش و گلوله شعله ورتر ، هرچه سلاح نظامی برنده تر و کوبنده تر و هرچه عرصه کارزار رویاروتر و تنگ تر، انتظار منجی برای رزمنده مکتبی آسانتر می شود....

میخواهم این نتیجه را بگیرم که در نرمی یک جنگ سختی باور مندی انتظار ظهور نهفته است  ....

جنگ نرم جنگ باورها و قلبهاست و انتظار نقطه شکوفایی باوری صادقانه و عاشقانه به منجی و موعود امم.

جنگ نرم گاهی چنان نرم است که بنظر هر نظاره گر و تحلیلگری دو طرف جبهه در عین صلحند و جنگ توهمی است که هرچه توهم بودن و صلح بودنش، غالبتر، طرف مورد هجوم، هم مغلوبتر و بازنده تر!

در جنگ نرم استواری در راه باور و هدف، صدها برابر سخت تر از جنگ نرم است، چون همین باور که بخش مهمی از آن را انتظار ظهور منجی و تلاش برای آمدن او، تشکیل می دهد، نشانه رفته است....

در عرصه ای که دشمن با آتش  می رزمد، هرلحظه آتش باور است که شعله ورتر می شود آتش طلب موعودی مقتدر در وجود شعله میکشد و این معنا را در جبهه های جنگ تحمیلی به وضوح می یافتیم....

در عرصه ای که بسیاری حتی نام جنگ بر تعامل فی مابین دو طرف مهاجم و مدافع نمی گذارند آنچه می بینند و لمس می کنند اثری از آتش و گلوله و خون نیست.....

اینجا گلوله کشنده پشت ابزار لذت و رفاه و سرگرمی نهفته شده است درست شبیه حالتی که در جنگ سی و سه روزه سخت لبنان ،مواد منفجره در دل عروسک و اسباب بازی کودکان نفهته بود و طفل از همه جا بی خبر با دنیایی شوق و رغبت برای کامیابی خود را به عروسک می آویخت و در لحظه انفجار این گوشتهای تکه تکه شده طفل بود،   ... که حالا اسباب بازی لاشخورهای خونخوار یهود بود....

انتظار در اثر نیاز شکل میگیرد حال آنکه در جنگ اسباب بازیها آنقدر شرایط صلح، زیبا و مطمئن و فرح انگیز شبیه سازی شده است که نیاز و طلبی جز دریافت رفاه بیشتر و لذت ماندگار تر وجود ندارد و آنچه البته مغفول می ماند همین نیاز فطری بشر به‌ آزادگی روح و استقلال فکر و معنویت و ارزشها و ......

در این مقال کتابها و سمینارها و کنفرانسهای بین المللی زیادی ارائه شده است

آنچه چکیده همه آنهاست همانست که مطلع قلم بود،

این جنگ تمام عیار بشدت نرم و فریبنده، انتظارمان را نشانه رفته است زیرا هرچه جنگ نرم تر می شود انتظار سخت تر می شود.....

آرزو میکنم نمازم را به تو اقتدا کنم

دلم تو را تمنا می‌کند در این غروب غم گرفته. طوفانی است دلم و یاد تو کولاکی به پا کرده در ساحل افکارم.
اشتیاق غرق شدن در چشمان رؤیایی‌ات که هرگز ندیده‌ام در من قوت گرفته و حریر سبز خیالت درکارگاه ذهنم تار و پود انتظار می‌بافد.
از پنجره کوچک تنهاییم به جاده بی‌انتهای افق، چشم دوخته‌ام و احساس می‌کنم در مقابل شمعی ‌که درکنارم آهسته آهسته اشک می‌ریزد چقدر کوچکم.
در این غروب جدایی، ابرهای سیاه آسمان دلم پرپر می‌شوند و نم‌نم باران اشک‌ها گونه‌هایم را نوازش می‌دهند و در فراق تو سینه بر سجاده می‌کشند.
امواج دریای دلم بر ساحل چشمانم هجوم آورده و من غرق رؤیای ظهورت می‌شوم.
«اللهم عجل لولیک الفرج.» چهره نادیده تو را به تصویر می‌آورم و می‌بینم که در تمام ورق‌های دفترم نام تو را نوشته‌ام و برای دیدنت با اشک‌هایم وضو ساخته‌ام.
کاش بیایی...
آرزو می‌کنم مانند نسیم صبح‌گاهی در انفاس باد صبا نمازم را به تو اقتدا کنم و در افق سبز نگاهت مسیر دیدار را پرواز نمایم.

وظیفه شناسی منتظر در تکثرات کوچک شده فتنه منجر به عاشورا

امروز 5محرم:

واقعا تا سال گذشته برای من حل نمی شد که در بستر حادثه عاشورا، چگونه عده ای سرتاپای وجودشان لبریز از دلیل و نور حقانیت و آنسوی میدان عده ای سرتاپای وجودشان،مهر باطل و خباثت و نکبت خورده، و تشنگی بخون سالار شهیدان از ذره ذره وجودشان در حال فوران،...

چگونه با اینهمه شاهد و حجت برای تشخیص و تبیین حقانیت یک جناح و بطلان جناح دیگر؛در عرصه عاشورا باز هم آنسو راضی به خلق ننگ آلود ترین جنایت تاریخ بشری و اینسو غرق در انوار ولایی همراهی و تلازم با حجت خدا با آفریدن یک نیمروز حماسه اما به بلندای یک تاریخ؛ عشق و مرادنگی و استواری، در این جدال حضور و ظهور می یابند؟

فکر میکنم بجز من برای بسیاری از این نسل، که قدم به قدم تاریخ نگاری قیام سالار شهیدان را در کتابها و محافل و حلقه های عزای حسینی، خوانده و شنیده اند، این سوال همواره در یک صورت باطنی و خفیه، وجود داشته و مجال عینی و مجرای ملموس و شهودی برای به پاسخ نشستن و حقیقت روایی، نیافته بود.

می شنیدیم سر حسین علیه السلام بر روی نی قرآن خواند! می پرسیدیم :بسیاری از یزیدیان قاریان قهاری بودند...عمری با کتاب خدا زیسته بودند...کدام دیده است که از دیدن دلیل و معجزه ای باین عظمت خاشع نشود؟ کدام دل است که نلرزد؟ کدام قرآنخوانی است که بنگرد و بگذرد؟ بشنود و نندیشد؟ و مسلم و معتقد به کتاب خدا باشد و باز ستیزه کند و با خاندان اسیر ثارالله چنان کند تا کوفه و شام؟.....

می شنیدیم که حتی با طفل ششماهه هم سر ستیز بود! چنان وجودشان آکنده از کینه از علی و بغض اولادش بود که خرد و کلان و شیرخوار و جنگاور و دخترک خردسال و ...نمی شناخت.کینه ای که از شدت ظلمت فرقی بین رزم آور جنگی صف شکن ،با طفل گهواره نشین شیرخوار قائل نیست. هردو تیر زهرآلود سه شعبه ای مطلبد که درّان و برِّان ببرد و در یک ثانیه فرصت بخود آمدن ندهد.... هرچه می پرسیدیم آخر چرا؟؟؟ با کدام منطق جنگی در همه قرون و اعصار از آدم تا کنون در ملل و امم بدوی و سلفی تا مدنی و مدرن، جور است به کدام دلیل و سند امت یک پیامبر با فرزند رسول خدای خود، چنین حد بی نهایتی از توحش و جنایت میآفریند؟

  (در پرانتز از امام صادق علیه السلام روایت شده است که برای شیعیان ما همه آنچه در کربلا گذشته باز نگویید!(چرا که بخشی از آن سر و اسراری غیر قابل درک و تحلیل برای آیندگان و رازی بین بازیگر عشق و استاد عاشق پرور هستی است. جز خواص و ساکنین دیار سرالولایت نه کسی می فهمد و نه باید بداند))

   این نشان دهنده انست که عمق فجایع و جنایات بیشتر از انچه که در این 14 قرن برای ما شیعه نقل شده است می باشد... و این موضوع سوالات و چراییهای فوق را شدیدتر و پر رنگ تر میکرد... نوعی استیصال، نوعی حقیقت جویی تلخ و نوعی پرسش پرسوز کینه آلود برمی انگیزد که چرا عده ای مسلمان و نه یهودی و نه کافر و مشرک و نه منکر بت پرست به این درجه از حق ستیزی رذالت بار میرسند؟؟

اینها و صدها پرسش حول محور چرایی رفتار کوفیان با سالار شهیدان واقعا تا سال گذشته از خلال سطور و متون تاریخ ، و نوای مراثی و مادحین راه بجایی نمی برد و بال زخمی اندیشه را تسکین نمی داد تا اینکه فتنه سال 88 بوقوع پیوست.

فتنه ای که هنوز عده زیادی از مردم و حتی خواص قدرت تحلیل بزرگی و پیچیدگی آن را ندارند و در موفقیت اهداف فتنه همین بس!

در این فتنه وسیع و پردامنه که سالها زیر پوست سیستم بیمار فکری و سیاسی برخی خواص و آگاهان عالم سیاست، رشد کرده و ملتهب شده و منتظر زخمی برای راه یافتن خون فتنه به بیرون و فرصتی برای ظهور و بروز بود و بهترین شکاف ممکن برای بیرون پرتاب شدن این تومور سیاسی حجیم و متراکم شده، عرصه انتخابات و دستاویزی اولیه فتنه گران به دروغ بزرگ تقلب(در قران بنام افک) نامیده شده است، بود. فتنه ای که باطل جلوه های حق را به نفع خودش شبیه سازی کرد. از سوءاستفاده از رنگ سبز و نام سید، و اهلبیت گرفته تا تناسب تنگ فکری و تئوری بین خود با شروع کننده نهضت یعنی امام خمینی به بهانه نخست وزیری امام بودن و .... و دهها مورد ضد و نقیض و در آخر با ولایت ستزی آشکار با انگاره بی اساسی چون نفی ولایت فقیه و مطلق بودن ولایت معصوم و ولایت امام زمان و ... که نمود آن در شعار مرگ بر اصل ولایت فقیه در روز عاشورای پارسال و آتش زدن خیمه و پرچم حسینی و حمله به عزاداران و هیئتی ها بدلیل اینکه این افراد از حامیان ولایت فقیه می توانند باشند و .... یا امثال سر دادن شعار الله اکبر در تجمعات یا شبها بر پشت بامها و یا استفاده ابزاری از نام سرداران شهید بزرگ انقلاب همچون باکری و همت و زاویه ایجاد نمودن بین خانواده ایشان با رهبری و نظام اسلامی و دهها ترفند اختلاط حق و باطل که مجموعا راه را بر درکها می بست وتحیر و ابهام و غبار بر جلوه های اصیل حق میانداخت....

باری فتنه 88 تکثیری بسیار کوچک شده از فتنه طراحی شده یزیدیان منجر به حادثه عاشورا بود که با همه جلوه های متنوع و رنگارنگ خود که هدفی جز تخدیر اندیشه ها و انحراف شعارهای اصیل اسلامی و انقلابی و در نهایت بدبین سازی مردم به نظام اسلامی و حکومت فعلی و حجیم نشان دادن جمعیت حامی ابطال انتخابات که در واقع بمعنی ابطال نظام حکومتی اسلامی و ایجاد نظامی سکولار با محوریت احزاب سیاسی حامی آمریکا بود، نداشت.... فتنه گران دائما بحث پیروی از خط امام را مطرح ساخته و از سویی میراث ولایت فقیه را با بدیهی ترین و وقیح ترین عبارات در بیانیه های خود میراث فرعون ویزید می خواندند.گویا سخن امام که پشتیبانی ولایت فقیه را موجب مصونیت از اسیبها و محور وحدت خوانده بود تا کنون به گوششان نخورده بود. اختلاط حق و باطل در عالیترین وجه خود! و در اخر در روز عاشورا انچه بوقوع پیوست دورنمای بسیار محدودی ازعاشورای سال61 هجری بین دو جناح حق و باطل بود. حالا برایمان قابل درک بود چرایی رفتار کوفیان با فرزند پیامبر...:  یک کلمه فتنه ای سنگین و ظاهر شدن باطل با شعارهای حق طلبانه یا حسین...

برای ما براحتی عرصه کوچکی از مصاف حق وباطل را به نمایش گذارد و بسیاری از سوالات بی جواب را در برابر چشمانمان ملموس و عینی ساخت....

برقراری ربط منطقی بین فتنه منجر به حادثه عاشورا و فتنه سال گذشته در روز عاشورا که منجر به ننگ آلود ترین شعار ممکن یعنی مرگ بر ولایت فقیه خیلی سخت نیست....خودتان قضاوت کنید!

حسین علیه السلام را منتظرانش کشتند!

هیچ دقت کرده ای که ...
حسین علیه السلام را منتظرانش کشتند!
و اینک تویی و این زمانه آخر