امام عصر علیه السلام حقیقت آب حیات

امام عصرعجل الله تعالی فرجه الشریف حقیقت آب حیات

آیت الله جوادی آملی

وجود مبارک امام زمانعجل الله تعالی فرجه الشریف انسان کامل عصر ماست و وجود انسان کامل از آن جهت که مظهر اسم اعظم الهی است، واجد تمام کمالات است و بر همین اساس، امام معصوم مایه تأمین حیات معنوی و سرچشمه آب زندگانی است: (اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یُحْیِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا)؛1 خداوند زمین را پس از مردنش زنده می‌کند و زندگی مرهون آب است: (وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاء کُلَّ شَیْءٍ حَیٍّ)2 و امام معصوم علیه السلام همان چشمه زلالی است که سرزمین دل‌ها با آن زنده می‌شود.
آب زندگانی، بارانی نیست که از بالا ببارد و آب چشمه یا چاه نیست که از پایین بجوشد، بلکه حقیقتی است که به صورت قانونی الهی در عرصه تشریع و در قالب انسان کامل و معصوم در عرصه تکوین ظهور می‌کند. کتاب خدا دین الهی را چشمه حیات عرصه تشریع می‌شناساند و در بیان حیات‌بخشی آن می‌فرماید: (یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اسْتَجِیبُواْ لِلّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاکُم لِمَا یُحْیِیکُمْ)؛3 یعنی راه‌آورد دین، نه تنها افیون و مخدر نیست بلکه نیروی محرک و عامل حیات و پویایی است.
رسول اعظم اسلام صلی الله علیه و آله و سلم نیز در سخنی نورانی ـ همان طور که گذشت ـ شناخت انسان کامل و امام معصوم هر عصر را عامل حیات معقول فرد و جامعه معرفی فرمود: من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتة جاهلیة؛4 آن که بمیرد و امام معصوم در عصر خویش را نشناخته باشد، چونان جاهلان و به مرگ جاهلیت مرده است و چون مرگ عصاره زندگی است، آن که جاهلانه مرده، زیستنی جاهلانه داشته است و فاقد حیات معنوی و والای انسانی بوده است.
مسأله زنده کردن زمین به آب حیات پس از مرگش، در روایات عترت طاهره علیه السلام مورد تأیید و تأکید است و بر پایه آن روایات خداوند زمین مرده را نیز با انسان کامل زنده می‌کند، همان‌طوری که زمین مرده را با آب: عن أبی جعفر علیه السلام قال: یحییها الله (عزوجل) بالقائم علیه السلام بعد موتها؛ بموتها یعنی کفر أهلها و الکافر میت.5
گاهی جامعه، زمانی دل‌ها و هنگامی زمینة فرهنگی ملّتی می‌میرد. آن‌جا که محیط جهل و جهالت باشد، فضای سیطرة مرگ است که گاه با گفتن و نوشتن و هدایت‌های ظاهری دفع می‌شود؛ اما زمانی چنان عمیق و فراگیر است که باید دم مسیحایی و نفس قدسی مسیحادم آن عصر امت را زنده کند و آن که امروز  نفسش دم روح‌القدسی است و وجودش چشمه زلال زندگانی، جز وجود مقدس ولی الله الاعظم حجت بن الحسن المهدی علیه السلام نیست.
معرفت امام عصر علیه السلام مایه حیات قلوب انسان‌ها و بازیابی بشر به عرصه حیات معقول انسانی است و ثمره‌اش معنوی و انسانی است، که همانا هجرت از خدر طبیعت به فرا طبیعت و انتقال از سجن دنیا به خلد آخرت است.
این احیای تام جامعه منحصراً در دست انسان کامل است و سر حیات‌بخشی امام معصوم هر زمان، آن است که دیگران گاهی واجد علم و فاقد فضائل عدل‌اند و گاه عکس چنین قضیه‌ای صادق است و زمانی می‌شود که فی الجمله هم عالم باشند و هم عادل؛ اما در هیچ کدام به نصاب مطلوب کمال نرسیده‌اند. ایشان انسان‌های شایسته و وارسته‌ای هستند که خودشان را نجات می‌دهند و شاید درمانگر برخی بیماران باشند؛ اما انسان کامل چون عملش و عدلش کامل و در مقام مظهریت اسم اعظم خداوند است همه برکات را به همراه دارد، پس به تنهایی کار آب زندگانی می‌کنند.
ولایت و امامت، حقیقت آب زندگانی است و تمام شئون علمی و عملی وجود مبارک ولی الله الاعظم امام زمان علیه السلام آب زندگی است، از این‌رو با ظهورش دل‌ها و زمین‌های مرده را احیاء می‌کند.
امام عصر علیه السلام به نمایندگی و مظهریت حق سبحانه سبب تام احیاء دل‌ها و زمین‌های مرده است و وظیفه بشر عرضه کردن زمین و زمینه دل خویش به حضور مبارک آن حضرت است، به گونه‌ای که در پرتو فیض معرفت و هدایتش از سرچشمه زلال چشمه حیات بهره‌مند و احیا شود.
زندگی آسوده، ثمرة اطاعت از انسان کامل
راحت زیستن، آرزوی تمامی انسان‌هاست؛ اما انسان به یقین نمی‌داند که راحت حقیقی خود را در کجا بجوید. انسان کامل که متن ظاهر و اسرار باطن عالم را می‌شناسد، بهترین راهنماست که جامعه با اطاعت او به کمال سعادت می‌رسد. آنان می‌آموزانند که برای آسوده زیستن نخست باید ساده زیست بود و از تجمل دست شست؛ سپس باید چنان افق اندیشه را بالا برد که دانست هرگز جمالی بیرون از جان انسان یافت نمی‌شود.
خداوند به مؤمنان مستضعف صدر اسلام می‌فرماید که شما در برابر ایمان و عمل صالح از حیات طیب برخوردارید: نعمت آزادی، پیروزی طیب است و آشنا بودن به شیوة صحیح زندگانی و قانعانه و ساده‌زیستن از مصادیق حیات طیب است، همان‌گونه که در روایات معصومان علیهم السلام حیات طیب به قناعت تفسیر گردیده است: قال علی علیه السلام: کفی بالقناعة ملکاً و بحُسن الخُلق نعیماً و سئل علیه السلام عن قوله تعالی: (فَلَنُحیِیَنَّهُ حَیوةً طَیِّبَة)6 فقال: هی القناعة.7
خلاصه آن‌که جامعة جاهل چیزی را از دست می‌دهد که مایه آرامش اوست و چیزی را جمع کرده و به آن اعتماد دارد و بر آن پایه خرسند است که سبب ناآرامی او است. آن ترک ناروا و این جذب اضطراب‌آور است و چنین جامعه‌ای بین دو جدار فشار دهنده و دو بند مهار‌کننده گرفتار می‌شود. آن‌که این بندها را بشناساند و راه برونرفت از آن‌ها را بیاموزاند و شیوة علمی آن را اراده کند انسان کامل است: (وَیَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالأَغْلاَلَ الَّتِی کَانَتْ عَلَیْهِمْ.)8 حضرت ختمی امامتعجل الله تعالی فرجه الشریف همانند حضرت ختمی نبوت صلی الله علیه و آله و سلم عهده‌دار چنین هدایت است.
پی نوشت
*. برگرفته از کتاب امام مهدیعجل الله تعالی فرجه الشریف موعود موجود.
1. سوره حدید، آیه17.
2. سوره انبیاء، آیه30.
3. سوره انفال، آیه24.
4. کمال الدین، ج2، ص81؛ مناقب آل ابی طالب، ج3، ص250 ـ 251؛ بحارالانوار، ج32، ص331.
5. کمال الدین، ج2، ص385.
6. سوره نحل، آیه97.
7. نهج‌البلاغه، حکمت229.
8. سوره اعراف، آیه157.

آلبوم موسیقی ترانههای انتظار

علما و مسجد جمکران 3

 حضرت آیت الله خامنه اى
مسجد مقدس جمکران، گنجینه فنا ناپذیر شیعه
اداره کشور با تکیه بر مولا
‏ جمکران حلال مشکلات
‏ آقای سید حسن نصر الله (دبیر کل حزب الله لبنان) می گفت: یک دفعه به همراه شورای حزب الله ‏لبنان محضر مقام معظم رهبری بودیم. اوج سختی و تنگنای ما بود و خیلی به حزب الله سخت می‏گذشت کنفرانس شرم الشیخ هم صورت گرفته بود، همه توطئه ها شده بود که حزب الله را نابود کنند. موقعی که ما با ‏رهبر معظم جهان اسلام دیدار داشتیم ایشان به ما امید دادند و فرمودند: شما پیروز می شوید، این ‏چیزها زیاد مهم نیست سپس اضافه کردند:‏
من در اداره امور کشور بعضی وقتها حل مسائل برایم دشوار می شود و دیگر هیچ راهی پیدا نمی ‏شود، به دوستان و اعوان و انصار می گویم که آماده شوید به جمکران برویم، راه قم را پیش می گیریم و ‏راهی مسجد جمکران می شویم.‏
سخنرانى در اجتماع طلاب و فضلاى‎ ‎حوزه‏ علمیه‏ قم‎01/ 12/ 70‎

برادران عزیز! طلاب و فضلاى جوان! این بنیه در جوانى شکل مى‏گیرد. در جوانى خودتان‎ ‎را بسازید؛ ‏شما روزگارهاى مهم و حساسى را در پیش خواهید داشت. این کشور و این نظام‎ ‎و این نهضت عظیم ‏اسلامى در سطح عالم، به شما احتیاج خواهد داشت؛ از لحاظ معنوى‎ ‎باید خودتان را بسازید... ارزش ‏تدین، یکى از آن ارزشهاست؛ این ارزش بایستى رعایت شود. نماز شب‎ ‎خواندن، نافله خواندن، دعا ‏خواندن، ذکر گفتن، متوجه خدا بودن، زیارت رفتن، توسل‎ ‎کردن و به مسجد جمکران رفتن، سازنده ‏است؛ اینها شما را پولادین خواهد کرد.‏

سروده مقام معظم رهبرى حضرت آیت الله خامنه اى (مدّ ظله العالى) :‏

دلم قرار نمى گیرد از فغان بى تو            سپند وار زکف داده ام عنان بى تو ‏
ز تلخ کامى دوران نشد دلم فارغ            زجام عشق لبى تر نکرد، جان بى تو ‏
چو آسمان مه آلوده ام ز تنگ دلى           پر است سینه ام از اندوه گران بى تو ‏
نسیم صبح نمى آورد ترانه شوق           سر بهار ندارند بلبلان بى تو ‏
لب از حکایت شب هاى تار مى بندم             اگر امان دهدم چشم خون فشان بى تو ‏
چو شمع کُشته ندارم شراره اى به زبان           نمى زند سخنم آتشى به جان بى تو ‏
ز بى دلى و خموشى چو نقش تصویرم            نمى گشایدم از بى خودى زبان بى تو ‏
عقیق سرد به زیر زبان تشنه نهم            چو یادم آید از آن شکرین دهان بى تو ‏
گزاره غم دل را مگر کنم چون امین           جدا ز خلق به محراب جمکران بى تو ‏

حضرت آیة الله شیخ حسین نورى همدانى
  بنده که در اواخر سال 1362 قمرى به حوزه مقدسه قم آمدم، پس از چند روزى سخت مریض شدم و ‏چون در مضیقه ‏اقتصادى بودم از مراجعه به طبیب هم ناتوان بودم. با زحمت زیاد به مسجد مقدس ‏جمکران به قصد استشفاء رفتم. پس از ‏انجام اعمال مسجد و توسل به حضرت ولى عصر (ارواحنا لتراب ‏مقدمه الفداء) از مسجد خارج شدم و چند دقیقه اى ـ ‏چون آن روز غیر از یک مسجد کوچک با چند اطاقى ‏که در جوار مسجد بود چیز دیگرى نبود ـ نشستم که خوابم ‏گرفت، و چون بیدار شدم اثرى از آن بیمارى ‏در خود ندیدم.‏
در سال 1378 براى نماز استسقاء و طلب باران مرتبه اول به خاکفرج رفتیم و نماز را در آنجا خواندیم ‏ولى من اثرى ‏ندیدم. اما دفعه دوم که مى خواستیم نماز استسقاء را بخوانیم به جمکران آمدیم، چون ‏ماه رمضان بود و مردم همه روزه ‏بودند و البته نماز باران سه روز روزه لازم دارد، با آنکه در آن روز یک لکه ‏ابرى هم در آسمان نبود، همان شب باران ‏حسابى نازل شد و دلیلش این بود که این دفعه ما به امام ‏عصر (علیه السلام)پناه آورده بودیم. همان شب خیلى ها به من ‏تلفن زدند که آقا این چه کرامتى ‏است؟!‏ و من مطمئن بودم ـ ما خودمان که لیاقتش را نداریم ـ ولى در میان مستمعین و حضار که بیشتر پیرمرد ‏و زن و زوّار بودند ‏حتماً افراد دل شکسته و مستجاب الدعوة وجود داشت.‏

آیة الله العظمى فاضل لنکرانى 
حضرت آیت اللّه فاضل لنکرانى فرمودند: در دوران طلبگى من خیلى به مسجد جمکران مى رفتم شاید بیشتر از پانصد مرتبه ‏باشد وکرامات زیادى در این مسجد مقدّس دیده و شنیده ام. ایشان فرمودند: هر وقت براى حضرت آیت اللّه العظمى بروجردى مشکل پیش مى آمد مرحوم پدرم که خود از عاشقان امام ‏زمان(عج) بود و علاقه زیادى به مسجد جمکران داشت به محضر آقا (آیت اللّه العظمى بروجردى) عرض مى کردند، یک ‏قربانى براى مسجد جمکران بفرستید تا رفع مشکل شود‎.‎
ایشان فرمودند: مرحوم والد به مسجد مقدّس جمکران معتقد بودند و مى فرمودند: من قبل از آمدن آیت اللّه بروجردى به قم ‏خواب دیدم که در مسجد جمکران هستم، روى سقف آب انبار منبرى گذاشته اند و شیخ طوسى(رحمه الله) روى آن نشسته ‏و تمام حیاط مسجد مملو از طلبه است پدرم فرمود: تعبیر این خواب این بود که شخصیتى به قم خواهد آمد و طلاب گرد او ‏جمع خواهند شد و حوزه رونق خواهد گرفت، طولى نکشید که آیت اللّه بروجردى به قم آمدند. این که چرا شیخ طوسى را ‏خواب دیده و آن هم در مسجد جمکران؟ تعبیر آن بعدها مشخص شد. شاید مسجد جمکران کاشف از این باشد که اصل ‏آمدن ایشان به قم و رسیدن به مقام مرجعیت مطلقه با عنایت امام زمان(عج) بوده است‎

حضرت آیة الله العظمى مکارم شیرازى
جاذبه نیرومند معنوى (مسجد مقدّس جمکران) به اضافه قضاء حوائج و حل مشکلات فراوانى که مردم ‏از عبادت در آن ‏و توسل به حضرت مهدى (ارواحنا فداه) دیده اند، سبب شده که روز به روز بر شکوه دامنه ‏آن افزوده شود و نه تنها ‏خیل مشتاقان از سراسر این کشور پهناور اسلامى، بلکه از خارج از کشور در مواقع ‏مختلف به سوى آن بشتابند و از این ‏چشمه کوثر و منبع خیر و برکت هر کدام به مقدار استعداد خود ‏بهره گیرند. علماى بزرگ همواره براى این مسجد ‏احترام خاصى قائل بوده اند و در آن راز و نیاز فراوان ‏داشته اند و هم اکنون نیز مورد توجه علما و فضلاء و مراجع ‏بزرگ است.‏
مسجد جمکران مطابق روایت موجود به فرمان حضرت مهدى مولانا صاحب العصر و الزمان براى هدف ‏بزرگى در این ‏منطقه خاص از شهر تاریخى- مذهبى قم ساخته شده و حسن بن مثله جمکرانى که ‏مردى پاکدل و پاک سرشت بود، در ‏بیدارى (و نه در خواب!) این دستور را دریافت کرده و با تشریفات ‏خاصى این مسجد را بنا نمود.‏‎ ‎به همین دلیل هر کس در فضاى ملکوتى آن قرار مى گیرد احساس روحانیّتى عجیب و جاذبه معنوى ‏فوق العاده مى ‏کند 

 حضرت آیة الله العظمى صافى گلپایگانى  
حقیر از طفولیت که در خدمت مرحوم آیت الله والد به قم مشرف مى شدم و به سعادت ‏تشرف به مسجد مقدّس ‏جمکران نایل مى گشتم، آن مرحوم که در ارادت و چاکرى به آستان ملائک ‏پاسبان حضرت بقیة الله (ارواح العالمین له ‏الفداء) مشار بالبنان بودند و مصدر خدماتى به آن حضرت شده ‏بودند و توجهاتى مشاهده کرده بودند، اصرار داشتند که ‏مهما امکن پیاده به مسجد مشرف شوند و به ‏فیض نماز و عبادت در آن مکان مبارک نائل مى گشتند.‏
از جمله بزرگانى که حسن عقیده خود را به مسجد جمکران اظهار مى فرمودند در اینجا به نام نامى ‏بزرگ فقیه عالم ‏اسلامى مرحوم آیت الله العظمى استاد اعظم آقاى بروجردى و مرحوم مرجع عالیقدر ‏حضرت آیت الله العظمى ‏گلپایگانى اشاره مى نمایم.‏ امید است خداوند متعال ما را از فیض تشرف به ‏این مسجد تا حیاتى باقى است محروم نفرماید

علما و مسجد جمکران 2

  گلپایگانى
 حجت الاسلام سید محمّدباقر گلپایگانى فرمودند: براى پدرم هر زمانى که بعضى مسائل پیش مى آمد ‏به مسجد جمکران مى ‏رفتند. گاهى اوقات صبح جمعه و گاهى ظهر و یا بعد از ظهر هم که بود مى ‏فرمود: مى خواهم بروم جمکران، حالا یا ‏چهارشنبه یا سه شنبه یا دوشنبه و گاهى اوقات نماز جماعت ‏در آنجا برپا مى کردند. ‏
در ایام جنگ تحمیلى یک شب آقاى خلیلیان زنگ زد و گفت: خدمت آقا (آیت الله گلپایگانى (رحمه الله)) ‏عرض کنید که ‏الان در یکى از محورهاى مهم بچه ها در حال محاصره گازانبرى دشمن قرار گرفتند که ‏اگر دشمن موفق شود دیگر چیزى ‏از ما باقى نمى ماند به آقا بگوئید دعا کنند وقتى به آقا عرض کردیم ‏دقیقاً خاطرم نیست که بعد از نماز صبح بود یا وقت ‏دیگر، آقا به مسجد مقدس جمکران مشرف شدند. صبح ‏دو مرتبه آقاى خلیلیان زنگ زد و گفت: بصورت معجزه آسایى ‏عملیات دشمن با شکست مواجه شد و ‏رزمندگان ما از محاصره بیرون آمدند و تعداد زیادى از نیروهای دشمن اسیر و کشته ‏شدند..‏

امام خمینى (ره) 
برخلاف شایعه‌های بی‌اساس مبنی بر عدم تشرّف بنیانگذار جمهوری اسلامی حضرت امام خمینی(ره) به مسجد مقدس جمکران، مدارک و شواهد قابل اعتماد و مستندی داریم که نشان دهنده عنایت ویژه ایشان به این مکان مبارک می‌باشد.
در آغاز پیروزی انقلاب اسلامی، حضرت امام رضوان الله تعالی‌علیه تعدادی از اعضاء جامعه محترم مدرسین را مأمور رسیدگی به وضع مسجد مقدّس جمکران نمودند.
این آقایان پس از بررسی همه جانبه و تبادل نظر با هیأت امنای مسجد، با توجه به اهمیت این مکان مقدس پیشنهاداتی را تهیه و برای تصویب نهایی طی نامه‌ای در تاریخ 17/2/1358 به محضر حضرت امام( قدس‌سره) تقدیم کردند.
مناسب می‌دانیم به دو فراز از نامه اشاره داشته باشیم:
- با توجه به اقبال روزافزون مردم به مسجد صاحب‌الزمان در جمکران، باید حفاظت و رفاه زائران بیش از گذشته مورد توجه قرار گیرد و طرحهای جالب و اصلاحی بسیار کامل...به فوریت با رعایت الاهم فالاهم به اجرا درآید.
- با توجه به اینکه مسجد مقدس جمکران یادگاری عظیم از حضرت ولی‌عصر(ارواحنافداه) بوده و آن سرور امر به ساختن مسجد و توجه شیعیان به آن نموده‌اند-طبق روایت مرحوم شیخ صدوق(رضوان‌الله‌علیه)- بنابراین وقف عام محسوب شده و امر تولیت آن با حاکم شرع بوده و اداره آن زیر نظر حاکم شرع با هیأتی از عدول مؤمنین و ثقات مطلع امین و علاقه‌مند به آن جناب(ع) باید باشد و کلیه اموال و عواید حاصله باید با حفظ مصالح مسجد دقیقا صرف عمران و توسعه و رفع نیازمندیهای آن مکان شود...
امضاء کنندگان گزارش مذکور علاوه بر هیأت امنای مسجد، بزرگانی از حوزه شامل حضرات آیات: محمد محمدی گیلانی-  حسین راستی کاشانی –  علی مشکینی –  محمد یزدی و یک امضای ناخوانا می‌باشند.
حضرت امام در ذیل این گزارش چنین مرقوم فرمودند:
 بسمه تعالی
آنچه را حضرات آقایان مدرسین تصویب کرده‌اند، مورد تأیید اینجانب می‌باشد.
روح الله الموسوی الخمینی
صحیفه امام، جلد 7، صفحه 195
یکی از چهره‌های خوشنام و خدمتگزار به ساحت مقدس حضرت ولیعصر(عج) نقل می‌کند:
حضرت امام (ره) دو مرتبه پس از پیروزی انقلاب و قبل از رفتن به تهران، به مسجد مقدس جمکران مشرّف شدند و در یکی از تشرّفات با چند نفر که از طرف مسجد به حضورشان رسیدیم، هدیه‌ای به عنوان تبرّک مرحمت فرموند.
برادر فاضل و متعهّد حضرت حجت الاسلام محمودی نقل می‌کرد: «در اوایل انقلاب که حضرت امام هنوز در قم مستقر بودند، پدرم به قصد زیارت ایشان به قم مشرّف شد. با هم به مکان استقرار امام رفتیم ولی به خاطر کثرت جمعیت و ازدحام زیاد توفیق شرفیابی به محضرشان را پیدا نکردیم، پدرم که دلشکسته بود به من گفت: برای جبران این خسارت حتما باید جمکران برویم. با هم به جمکران مشرّف شدیم، پدرم برای تجدید وضو رفت، من نزدیک درب ورودی مسجد در انتظار او بودم، ناگهان اتومبیلی را مشاهده کردم که آنجا توقف کرده، درباره آن سوال کردم پاسخ دادند: اتومبیل حضرت امام خمینی (ره) است.
ایشان برای نماز به مسجد رفته بودند؛ در این اثنا پدرم آمد، جریان را که فهمید گفت: همین جا بایستیم تا حضرت امام را زیارت کنیم. طولی نکشید که ایشان از مسجد بیرون آمدند. پدرم و من دست ایشان را بوسیدیم، امام حرکت کردند و پدرم با خوشحالی تمام برای ادای نماز به مسجد رفت.
 حجت الاسلام والمسلمین جناب آقاى شیخ على اصغر احمدى خمینى فرمودند: اینجانب از زمانى که وارد حوزه علمیه قم شدم، روزهاى جمعه به مسجد جمکران مى آمدم و نمازهاى این مسجد را انجام مى دادم و مى دیدم زوار بسیار در این مسجد مى آمدند و طلب حاجت مى کردند، حتى در اوائل هم یک روز اهالى جمکران از امام خمینى (رحمه الله) دعوت کردند و ایشان هم قبول کردند و من هم با آقایان دیگر در خدمتشان به جمکران رفتیم و در آن مسجد مقدّس نماز بجا آوردند، امید است مؤمنین این مکان را بیشتر مورد توجه قرار دهند.

آیة الله العظمى بهجت
خود این مسجد افراد را راهنمایى مى کند، کسانى که آنجا (مسجد جمکران) مى روند مسجد خودش آنها را راهنمایى ‏مى کند. چیزى خاص بیشتر از آنکه در زمینه مسجد جمکران بیان کرده اند ندارم که بیان کنم، همه مطالب مربوط به ‏مسجد را بزرگان گفته اند یا در کتابهایشان نوشته اند. منتهى حرف من این است که ما معتقدیم این مشاهد مبارکه و ‏مساجدى نظیر مسجد جمکران مستغنى از معرفى هستند، ما بر این اعتقاد هستیم‎.‎اگر کسى بگوید رفتیم و چیزى در آنجا ندیدیم به حسب ظاهر باید گفت از روى اعتقاد صحیح نرفته است یا براى ‏امتحان رفته یا همینطورى رفته است. بهر حال بهترین معرف این اماکن خودشان هستند‎)‎ملاقات برادران امور فرهنگى مسجد مقدّس جمکران با ایشان در مورخه 6/8/78، در بیت معظم له‎.)

‎*‎زیاد به مسجد جمکران مشرف شوید با ادای نمازهایش‎.‎
‎*‎عده ای از پاکان و نیکان صدای آن حضرت را در مسجد جمکران می شنوند‏‎.‎
‎*‎افسوس که همه برای برآورده شدن حاجت شخصی خود به مسجد جمکران می روند و نمی دانند که آن حضرت چه ‏التماس دعایی از آنها دارد که برای تعجیل فرج او دعا کنند‏‎.‎
‎*‎مسجد جمکران نزد من از مسجد سهله کمتر نیست‎.‎
‎*‎مسجد جمکران مورد عنایت است، بنابراین شایسته است مؤمنان آن را غنیمت بشمارند.‏
‎*‎این سند مسجد جمکران می گویند یک خواب است. آقای بهجت فرمودند: اولا خواب نیست بلکه در بیداری حسن ‏مثله جمکرانی آمد و علائم را دید که امام زمان (عج) علامت گذاری کرده و بعد با حضرت حرف زده. ثانیا اینقدر در ‏مسجد جمکران شفا حاصل شده، حاجتها روا شده و ملاقاتها با امام زمان(عج) واقع شده که از حد تواتر هم گذشته ‏است‎

علما و مسجد جمکران 1

حضرت آیة الله العظمى حجّت
آیت الله العظمى آقا سید محمّد حجّت کوه کمرى(قدس سره) متوفى 1372 هـ.ق چهل نفر از فضلاء ‏حوزه ‏علمیه قم را ‏انتخاب نمودند و دستور فرمودند به مسجد مقدّس جمکران بروند و در آنجا بعد از نماز ‏صاحب ‏الزمان(عج)زیارت عاشورا ‏بخوانند و دعا کنند که از عنایت حضرت ولى عصر(عج) ‏خداوند متعال ‏باران بفرستد.‏
طلاب محترم صبح پیاده عازم مسجد جمکران شدند و بعد از نماز و زیارت عاشورا و دعا جهت باران که ‏‏مدتى بود باران ‏نیامده بود از مسجد جمکران بیرون آمدند به طرف شهر مذهبى قم، وسط راه باران ‏چنان ‏گرفت که قابل تحمل نبود، وقتى ‏وارد منزل شدند جهت نهار که خود آقا دستور داده بود ‏گوسفندى بکشند و ‏آبگوشت درست کنند تمام لباسهاى آقایان ‏خیس شده بود به طورى که فشار مى ‏دادند از لباس و عمامه ها آب ‏جارى مى شد.‏
از برکات مسجد جمکران و عنایت حضرت صاحب الزمان(علیه السلام)نسبت به سربازان خود در آن روز ‏‏بارندگى مفصلى ‏شد.‏
حضرت آیت الله العظمى آقاى حجّت؛ که براى طلاب حوزه علمیه شهریه مى دادند روز آخر ماه بود براى ‏فردا ‏که اول ماه ‏باشد زمینه براى شهریه نداشتند، به خادم مى فرماید: مرکب را آماده کن تا بروم به ‏مسجد جمکران، ‏معظم له عازم مسجد مى ‏شوند، بعد از نماز صاحب الزمان(عج) و دعا عرض ‏مى کنند: آقا امام ‏زمان(عج) این حوزه علمیه مال شما است، این طلبه ها ‏سربازان ‏حضرتعالى هستند، آبروى ما مربوط ‏به شما است، راجع به شهریه حوزه عنایتى فرمائید، وقتى به ‏منزل تشریف مى ‏آورند خادم عرض مى کند: آقا ‏بعد از شما دو نفر آمدند و منتظر شما هستند، معلوم ‏مى شود جهت دادن وجوه شرعیه آمده ‏اند و مبلغى پول ‏خدمت آیت الله العظمى آقاى حجّت مى دهند، ‏وقتى مى شمارند مى بینند به اندازه شهریه همین ماه است.‏ 

حضرت آیة الله العظمى آقاى شیخ عبدالکریم حائرى
مرحوم حضرت آیة الله العظمى آقاى حاج شیخ محمّد على اراکى طاب ثراه در نماز جمعه قم فرمودند: ‏چند روز به اول ‏ماه مانده عالم ربّانى آقاى حاج شیخ محمّد تقى بافقى محضر مبارک آیة الله العظمى ‏شیخ عبد الکریم حائرى متوفاى ‏‏1355 هـ.ق مى رسیدند جهت شهریه طلاب حوزه، سؤال مى کردند ‏وضع شهریه چطور است؟ مرحوم حائرى مى ‏فرمودند: جز سرمایه توکل چیزى در دست نیست، ایشان ‏‏«آقاى بافقى» راهى مسجد مقدّس جمکران مى شدند، از ‏توجهات صاحب الزمان(عج) ‏مشکل شهریه حل مى شد. 

حاج شیخ حسنعلى نخودکى اصفهانى
مرحوم آیت الله حائرى مرقوم داشته اند:‏ جناب آقاى حاج شیخ عبدالله مهرجردى که از وعاظ مشهور ‏خراسان و متجاوز از چهل سال است که ایشان را به خوبى ‏مى شناسم و آدم فاضل و درست و ‏با محبتى است گفت: در زمان رضاشاه پهلوى در اواخر سلطنت او که بر اهل علم ‏خیلى سخت گرفته ‏بود به مرحوم حاج شیخ حسنعلى مراجعه مى کند که ایشان حاج شیخ معظم له (شیخ عبدالله واعظ) ‏‏را راهنمایی معنوى کند؛ چون مرحوم حاج شیخ حسنعلى اصفهانى معروف به دستگیرى معنوى بود ... ‏
خلاصه ایشان به آقاى اصفهانى (حاج شیخ حسنعلى) مراجعه مى نماید. ایشان ظاهراً پس از اعمال ‏قدرت خاصى مى ‏گویند حل مشکل شما براى اینکه به نظام وظیفه نروى و معاف شوى منوط به این ‏است که به قم بروى و به مسجد ‏جمکران قم رفته و به حضرت صاحب الامر (علیه آلاف التحیة و الثناء) ‏متوسل شوى.‏ ایشان به قم مى آیند و به مسجد جمکران مى روند و به حضرت متوسل مى شوند. در نتیجه خواب ‏مى بینند که در ‏مسجد یا حیاط آن هستند و ظاهراً خادمه اى به ایشان مى گوید که حضرت حجت ‏‏(عج)در همین مجاور مسجد تشریف ‏دارند و حاج شیخ مزبور را خدمت امام (علیه ‏السلام)راهنمائى مى کند ... یادم نیست که خود آقا یا من صحبت معافیت ‏از نظام وظیفه را پیش ‏کشیدم، فرمود ما آن را درست کردیم. از خواب بیدار شدم و از سابق یک معافیت یک ساله به ‏عنوان ‏مرض یا عذر دیگر (که یادم نیست) داشتم. هر موقع که نیاز به نشان دادن مى شد همان برگ موقت را ‏که مدتها ‏وقت آن تمام شده بود را نشان مى دادم و رفع گرفتارى مى شد. تا چند سال به این نحو بود ‏تا آنکه مشمول بخشودگى ‏گردید.

‏آیة الله شیخ محمد تقى بافقى
عالم ربانى حضرت آیت الله حاج شیخ محمّدتقى بافقى بارها خدمت امام زمان(عج) مشرف شدند و سهم بسزایى در ‏رونق دادن به مسجد مقدّس جمکران قم دارند‎.‎
یکى از علماء حوزه از حضرت آیت الله العظمى آقاى حاج سید محمّدرضا گلپایگانى نقل کرد که ایشان فرمودند: در ‏عصر آیت الله العظمى مرحوم شیخ عبد الکریم حائرى که عده محصلین حوزه علمیه قم به چهارصد نفر رسیده بود، در ‏زمستانى طلاب از حاج شیخ محمّد تقى بافقى که مقسم شهریه مرحوم حاج شیخ بود عباء زمستانى خواستند و ایشان از ‏مرحوم حائرى خواستند. آیت الله حائرى فرمودند: چهارصد عبا از کجا بیاورم، گفت: از حضرت صاحب الزمان(عج) ‏بگیر.‏
فرمود: من راهى ندارم، گفت: پس من انشاءالله مى گیرم و شب جمعه به مسجد مقدّس جمکران رفته و روز جمعه به ‏مرحوم حاج شیخ حائرى گفت: آقا صاحب الزمان(عج) وعده فرمودند فردا که شنبه است چهارصد عبا را مرحمت می ‏کنند‎.‎ روز شنبه به وسیله مردى از تجار عباء رسید و بین طلاب تقسیم کردند 

حضرت آیة الله العظمى حاج شیخ مرتضى حائرى
ایشان مى نویسند: مسجد جمکران یکى از آیات عنایت آن حضرت است، و توضیح این مطلب در ‏ضمن چند جهت ـ ‏که شاید خیلى ها از آن غافل باشند ـ مذکور    مى شود:‏
‏1 ـ داستان مسجد جمکران که در بیدارى واقع شده، در کتاب تاریخ قم که کتاب معتبرى است، از ‏صدوق علیه الرحمة ‏نقل شده است.‏
‏2 ـ داستان مشتمل بر جریانى است که مربوط به یک نفر نیست، براى این که صبح که مردم بیدار مى ‏شوند مى بینند با ‏زنجیر علامت گذاشته شده است که مردم باور کنند. و این زنجیر مدتى در منزل سید ‏محترمى ظاهراً به نام سید ابوالحسن ‏الرضا بوده است، و مردم استشفاء به آن مى نموده اند. و بعداً ‏بدون هیچ جهت طبیعى مفقود مى شود.‏
‏3 ـ جاى دور از شهر و در وسط بیابان جائى نیست که مورد جعل یک فرد جمکرانى بشود، آن هم دست ‏تنها در یک ‏شب ماه رمضان.‏
‏4 ـ نوعاً مردم عادى به واسطه خواب یک امامزاده را معین مى کنند، و مسجد از تصور مردم عادى دور ‏است.‏
‏5 ـ اگر پیدایش این مسجد روى احساسات مذهبى و علاقه مفرط به حضرت صاحب الأمر(عج)بود، مى بایست سراسر ‏توسل به آن بزرگوار باشد، چنان که در این عصر مردم بیشتر زیارت ‏حضرتش در آن مسجد مى خوانند و متوسل به آن ‏حضرت مى شوند، در صورتى که در این دستور ‏معنوى اصلاً اسمى از آن حضرت نیست، حتى تا به حال هم بیشتر ‏معروف به مسجد جمکران است، ‏نه مسجد صاحب الزمان(علیه السلام).‏
‏6 ـ متن دستور موافق با ادله دیگر است، براى اینکه هم نماز تحیت مسجد وارد شده است و هم نماز ‏صد بار ایاک نعبد و ‏ایاک نستعین، و هم تهلیل و تسبیح فاطمه زهرا(علیها السلام).‏
‏7 ـ این دو داستان که نقل شد، مشهود و یا مثل مشهود خودم بود، و داستانهاى دیگرى هست که ‏فعلاً تمام خصوصیات ‏آن را در نظر ندارم، بعداً انشاءالله تحقیق نموده در این دفتر ـ باذنه تعالى ـ ذکر مى ‏کنم.‏
‏8 ـ در آن موقع که زمین این قدر بى ارزش بوده است، فقط یک مساحت کوچکى را مورد این دستور قرار ‏داده اند، که ‏ظاهراً حدود سه چشمه از مسجد فعلى است، که در زمان ما خیلى بزرگ شده است ‏‏(ظاهراً آن چشمه اى که در آن ‏محراب هست، و دو چشمه طرفین باشد).‏
نگارنده که خالى از وسوسه نیستم، و خیلى به نقلیات مردم خوش بین نیستم، از آن امارات به صحت ‏این مسجد مبارک ‏قطع دارم، والحمد الله على ذلک، وعلى غیره من النعم الّتی لا تحصى.‏