» کرامتی از امام زمان (علیه السلام)

سال 1351 ش. بود. در یکی از شب های جمعه گرم تابستان مثل همیشه به مسجد جمکران رفتم. جلو ایوان مسجد قدیمی داخل دکّه مخصوص صدور قبوض، کنار مرحوم حاج ابوالقاسم ـ خادم مسجد ـ نشستم. نماز مغرب و عشاء تمام شد. جمعیت کم و بیش به داخل مسجد مشرف می شدند. در این هنگام، نگاهم به زنی افتاد که پسر بچه ای را در بغل گرفته بود. دختری حدود 12 ساله نیز همراهش بود. زن با قدم های مردد به دکه نزدیک شد. سلام کرد. جوابش را دادم و گفتم :
ـ بفرمایید. امری داشتید؟
به پاهای پسرش اشاره کرد و گفت:
ـ فلجه ! نذر کردم اگه امام، بچه ام را امشب شفا بده پنج هزار تومان بدم. حالا می خوام اول هزار تومان بدم! اشکال نداره؟
حاج ابوالقاسم خندید و گفت:
ـ خانم اومدی امتحان کنی؟
ـ پس چه کار کنم؟
ـ دلت قرص باشه. نقدی معامله کن!
زن هنوز مردد بود. کمی فکر کرد و بعد گفت:
ـ خیلی خوب قبوله!
سپس پنج هزار تومان از لای کیفش بیرون آورد و به حاج ابوالقاسم داد. او نیز قبضی به همان مقدار از دفترچه قبوض جدا کرد و مقابل آن زن روی گیشه گذاشت. زن قبض را گرفت و رفت. آخر همان شب فرا رسیده بود. من قضیه را فراموش کرده بودم . بار دیگر چشمم به همان زن و کودک و دخترش افتاد که به سمت دکه می آمدند. مقابل ما که رسیدند شروع کردند به دعا و تشکر کردن:
ـ خدا به شما طول عمر بده حاج آقا...!
ـ چی شده خانم؟
ـ این بچه، اول شب که آمدم خدمتتان، توی بغلم بود.
پاهای بچه رانشان داد و افزود:
ـ خوب شد. به خدا خوب شد. حالا دیگه راحت راه می ره. شما را به خدا مردم نفهمند! کسی نفهمد! آن وقت .... !

منبع: تبیان

» نرم افزار کتابخانه مهدویت با عنوان المنجی

نرم افزار کتابخانه مهدویت با عنوان المنجی
این نرم افزار متشکل شده از تعداد بسیار زیادی از کتب فارسی و عربی با موضوع مهدویت که توسط موسسه نور المبین تهیه شده است
لینک دانلود (حجم  2.55 مگا بایت)

» غیبت یا حضور؟ مسئله این است!

در تمامی آیین های بشری این باور وجود دارد که مصلحی ظهور خواهد کرد و جهان را از عدل و داد سرشار خواهد کرد اما شیعیان بر این باورند که این منجی حاضر و حی است و بر تمامی اسرار آگاه اما از دیدگان غایب است.
او در غیبت است تا صبر جهان از غیبت اش به سر آید و او را صدا زند تنها در چنین زمانی است که او خورشید روشنایی بخش بشریت طلوع خواهد کرد.
با وجود این باور هماره این سوال مطرح بوده است که اگر امام (ع) حاضر است پس چرا غایب است و چگونه می شود از امامی که از انظار غایب است سود جست و از وجود او تاثیر گرفت؟
در کلام معصوم آمده است وجود آن حضرت (ع) در زمان غیبت مانند خورشیدی است که ابرها بر نور آن سایه انداخته اند. (بحار الانوار، ج 53، ص 180).
تشبیه زیبای به کار رفته در حدیث نشان می دهد که وجود آن حضرت حتی در غیبت همچون خورشید در پس ابر همچنان بر وجود ما می تابد و جهانی را از نور خود روشن می کند. آری این خورشید است که نور روشنایی اش را بر همه چیز و همه کس بدون چشم داشتی افروخته است.
از معانی گران بهایی که می توانیم از حدیث بیاموزیم آن است که همچنان که مردم انتظار بیرون آمدن خورشید از پس ابرهاى تیره را مى کشند تا بیشتر ازآن بهره مند گردند، در زمان غیبت نیز شیعیان و محبان حضرت هماره انتظار وجود مبارکش را دارند که این انتظار در انسان‌ها حالت انتظاری خوشایند و امید بخش ایجاد می کند که آنها را از یاس و ناامیدی می رهاند.
از دیگر فواید آن حضرت (ع) در دوران غیبت آن است که اگر چه خورشید در پس ابر برای مدتی پنهان می شود، اما نور روشنى بخش خود را از جهانیان دریغ نمى کند و باز هم از پس ابر، زمین و آسمان را روشن مى کند. امام(ع) نیز هر چند که در پسِ پرده غیبت قرار دارد، اما نور ولایت آن حضرت بر همه عالمیان پرتوافکن است، چه این که اگر نور آن امام نباشد، بنابر روایات معصومین (ع) زمین و اهل آن از بین مى روند و اوست که امان اهل زمین است.ادامه مطلب...

» زنان منتظر

نقش زنان قبل از ظهور
زنان مانند افراد جامعه میتوانند در جامعه نقش داشته باشند.امروزه در جمهوری اسلامی ایران زنان در تعیین سرنوشت جامعه تاثیر گذار بوده و با پذیرش بخشی از مسئولیت ها حضور خویش را در صحنه های مختلف پر رنگ نموده اند. از سوی دیگر زنان میتوانند با انجام وظایف دوران غیبت،زمینه ظهور اما زمان(عج) را فراهم کنند بنابراین نقش زنان قبلاز ظهور در زمینه سزی ظهور و حضور در صحنه های سیاسی و اجتماعی جلوه می کند.
 کسب آگاهی هرچه بیشتر ،ایجاد آمادگی،در خود و دیگران ،تربیت فرزندان و آشنا نمودن آنها با حضرت مهدی و ایجاد عشق و شور در آنها ،بخشی از این نقش مهم میباشد.

نقش زنان در هنگام ظهور و بعد از آن
نقش زنان در هنگام ظهور حضرت و تشکیل حکومت او نیز بنیادی است.روایات دربازه تعداد زنان و چگونگی نقش آفرینی آنان اختلاف دارند.در بعضی روایات آمده است که برخی زنان مانند مردان ،اولین کسانی هستند که گرد امام جمع شده و با حضرت بیعت می کنند.اما باقر (ع)فرمود:سوگند به خدا !سیصد و اندی نفر بدون وعده پیشین گرد هم می آیند و میان آنها 50 زن است.
بعضی روایات دیگر تعداد زنانی که امام را در قیام علیه مخالفان کمک می کنند،7800نفر ذکر کرده اند.
در یکی از متون تاریخی میخوانیم:تعداد مومنان به هنگام خروج دجال ،12000مرد و 700 یا 800 زن است.
برخی از روایات تعداد یاران امام زمان را 313 و برخی بیشتر از آن ذکر کرده اند که در توجیه و جمع این روایات گفته شده تعداد 313 نفر هسته ی اصلی و مرکزی یارات امام زمان میباشند.
حال که میان 313 تن از یاران حضرت (که کارگزاران و مداران حضرت میباشند)50 زن وجود دارد ،به این نتیجه می رسیم که زنان در پست ها مدیریتی فعالانه نقش دارند.

» شاید این جمعه بیاید شاید..

آقا جان سلام
این جمعه هم از پس جمعه های غمگین رسید.
هر جمعه که می آید و آن روز ندای انا المهدی را نمی شنوم غربت آن جمعه به تلخی غروب پاییز است.
می دانم غمگینی.. میدانم دلت را شکسته ایم.
میدانم هر بار که نامه اعمالمان به دستت میرسد سخت آزرده خاطر میشوی .
مولای من قربان آن اشک های زلالت بشوم که برای این شیعیان خفته در خواب غفلت بر گونه های مبارکت جاریست.
سالهاست که در خواب غفلت بودم و بی خبر از همه جا نام خود را شیعه گذاشته بودم..افتخار هم میکردم.
افسوس، حال میدانم که شیعه نیستم و تمام این مدت در خواب غفلت به سر میبردم..زیرا شیعه زاده ای بیش نبودم.
شیعه بودن لیاقت میخواهد آقا جان.
شیعه بودن وظیفه ای سخت، دشوار بر گردن مینهد که من این وظیفه را فراموش کرده بودم.
شیعه یعنی منتظر بودن.. منتظر بودن یعنی عاشق بودن و عاشق بودن یعنی سر به دلدار سپردن بی هیچ سوالی.
در خیال خام خود تصور میکردم که منتظر بودن یعنی هر شب جمعه دعای کمیلی بخوانم و صبح جمعه دعای ندبه را زمزمه کنم .
و در پایان هر دعایی بگویم اللهم عجل لولیک الفرج.
نه خوب میدانم که اشتباه میکردم.. و چه ساده خود را به جهالت زده بودم .. و در تصور پوچ خود امید ظهورت را داشتم.
آقا جان نمیدانم در کجای این کره خاکی مشغول نیایش با معبودت هستی ولی این را خوب میدانم که صدایم را میشنوی.
از خودت میخواهم که دست به دعا برداری و برایم طلب مغفرت کنی.
میدانم که لیاقت ندارم اما دلم شکسته چشمانم اشکبار است و کشکول گدایی به دستم.
این را میدانم که شما هیچ گدایی را دست خالی باز نمی گردانی.
آقا جان مانند کودکی که از هیاهوی وحشتناک محیط اطرافش به دامان مادر پناه میبرد.
از این همه دل مشغولی دنیوی به دامان شما پناه میبرم.
آقا جان به تازگی از این کابوس دهشتناک برخاسته ام و میدانم که دست نوازش گر شماست که آرامم میسازد.
پس ای مولایم دست نوازشتان را از سرم برندارید که اگر دست نوازش شما نباشد آنگاه از غصه این کابوس موهن قالب تهی میکنم.
مولایم سخت تشنه و عطشناکم.. کاش از آن جامی که در دست دارید سیرابم میکردید.
تا در پی سراب های دنیوی برای رفع عطش دست و پا نمیزدم.
یا مهدی جان ای سرور و مولای من این بار با دلی شکسته تر چشمانی خون بارتر و دستانی تهی تر می گویم اللهم عجل لولیک الفرج..