شفاى بیمارى سرطان بدخیم مغز استخوان

شناسنامه کرامت
موضوع کرامت: شفاى بیمارى سرطان بدخیم مغز استخوان
منبع کرامت: دفتر ثبت کرامات مسجد مقدّس جمکران شماره 172
مشخصات: خانم ط - م، 22ساله، دیپلم، فرهنگى، اهل نوشهر، ساکن تهران
زمان کرامت: سال 1375شمسى
مکان کرامت: مسجد مقدّس جمکران
تاریخ ثبت کرامت: 10/4/1378
اسناد و مدارک: رادیو گرافى شهید لواسانى - سى تى اسکن بیمارستان شهید مصطفى خمینى - سونوگرافى از کبد، کیسه صفرا، طحال، کلیه، لگن و رحم - برگه آزمایش بیمارستان فجر - خلاصه پرونده از مرکز پزشکى شهداء تجریش - گزارش پاتولوژى مرکز پزشکى آموزشى و درمانى شهداء تجریش - گزارش پزشکى هسته‏اى.
زیر نظر پزشکان معالج؛ آقایان و خانم‏ها: حسنى، ساغرى، کیهانى، رفیعى، جمشیدى، طبسیان، موسوى، محمودى، معتمدى، لشگرى، عارفى، کشاورز، سلطانى، کلانتر.
اظهار نظر پزشکى: در بررسى از بیمار که دو سال بعد از طریق سى تى اسکن (C.T.Scan) انجام شده است، هیچ اثرى از بیمارى در هیچ نقطه‏اى از بدن بیمار مشاهده نشده است.

خلاصه کرامت به نقل از شفا یافته:
وقتى که من 21ساله بودم، پاهایم درد گرفت و نمى‏توانستم حرکت کنم بعد به دستم سرایت کرد و سپس سرم درد گرفت، هفت ماه طول کشید و پنج بیمارستان عوض کردم، بعد از بیمارستان شهید مدرس آمدم جمکران و 16روز در جمکران بودم، روز آخر خواب دیدم که یک آقایى که بلند قد بودند و لباس سفید بر تنشان بود و من صورت ایشان را نمى‏دیدم یک قرآن به من دادند و فرمودند: این را بخوان بعد از این واقعه، عنایت حضرت شامل حالم شد و از بیمارى شفا گرفتم.
 
شرح واقعه از زبان پدر خانم ط - م
فرزندم در سال 1374 در سن 21 سالگى در ناحیه پا، احساس درد مى‏کرد، بعد از مراجعه به دکترها، ابتداء گفتند: چیزى نیست، احساس عضلانى است. در نتیجه ایشان به کار خود ادامه داد.
در خرداد ماه همان سال، یک مرتبه تمام اعضاى بدنش را درد گرفت و درد پا به دستها هم سرایت کرد و سر درد شدیدى هم پیدا نمود که در نهایت منجر به فلج شدن تمام بدنش شد.
به بیمارستان امام حسین علیه‏السلام مراجعه کردیم و بعد از آزمایشات و معاینات متعدد و سى .تى .اسکن ( C.T.SCAN) گفتند: ضایعاتى مشاهده شده است که باید بسترى شود.
مدتى در آنجا بسترى بود، ولى باتوجه به شدّت و سرعت بیمارى و فلج بودن فرزندم، او را به بیمارستان شهداى تجریش و بعد از آن، به بیمارستان مدرّس منتقل کردیم، بعد از انجام آزمایش‏هاى تخصصى، اعلام نمودند: فرزند شما سرطان مغز و استخوان دارد و حداکثر شش ماه دیگر در قید حیات خواهد بود.
او را به مسجد جمکران آوردم و براى شفاى بچه‏ام به آقا امام زمان علیه‏السلام متوسل شدم، 16 روز در مسجد بودیم. در این مدّت خواب دیدم که باید فرزندم را به بیمارستان ببرم و خود او هم خواب دیده بود که امام زمان علیه‏السلام یک قرآن به او داده است و فرموده بودند: «آن را بخوان و ختم کن! »
او را به بیمارستان شهداء تجریش نزد دکتر موسوى، فوق تخصصى جراحى عمومى برگرداندم و با آزمایشات مجدد تشخیص دادند که غدّه‏اى در ناحیه لگن ایشان وجود دارد که باید عمل شود. بنده همان موقع نذر کردم چهل شب چهارشنبه به مسجد مقدّس جمکران مشرّف شوم تا مریضم خوب شود. عمل جراحى و خارج نمودن غدّه مورد نظر توسط پزشکان انجام شد، ولى باتوجه به اعلام نظر پزشکان در برطرف شدن مشکل به واسطه جراحى، همچنان فرزندم فلج باقى مانده بود.
بعد از چند روزى، پزشک جراح اعلام کرد: «وضعیت غدّه به گونه‏اى مى‏باشد که براى ما معمّا شده است، زیرا غدّه مذکور به صورت توده‏اى فشرده در آمده که این مسأله از نظر ما غیر قابل تصوّر است». فرزندم را به قصد توسّل به امام هشتم، على بن موسى الرضا علیه‏السلام به مشهد مقدّس بردم، در مدّت یک ماه که در جوار پاک حضرت امام رضا علیه‏السلام بودیم، شبهاى چهارشنبه، آمدن به مسجد مقدّس جمکران را ترک نکردم و از مشهد هر هفته به قم مى‏آمدم و بر مى‏گشتم.
بعد از این، وقتى از مشهد به تهران برگشتیم و طبق توصیه پزشک‏ها، شیمى درمانى را شروع کردیم، که از این کار هم نتیجه نگرفتیم. امّا با عنایتى که در خواب به فرزندم شده بود، همچنان به معجزه‏اى از طرف حضرت ولى عصر علیه‏السلام امیدوار بودیم و شبهاى چهارشنبه را پى در پى به مسجد مقدّس جمکران مى‏آمدم که با اتمام چهل هفته، از توّسلاتم نتیجه گرفتم و فرزندم شفا یافت، با اینکه پزشکان از ادامه حیات فرزندم مأیوس شده بودند، ولى بحمداللَّه اکنون بعد از گذشت چند سال در صحت و سلامت زندگى مى‏کند. 

بیا بیمار خسته گشته از درد
که درمانگاه برتر جمکران است
به دارو خانه مهدى گذر کن
دوایش لطف داور جمکران است

دکتر محسن توانانیا در رابطه با شفاى خانم ط.م اظهار مى‏دارند:
بیمار مذکور در تاریخ 14/ 7/1375 در سن 21سالگى به علّت درد شدید در ناحیه لگن و پا، به بیمارستانى در تهران مراجعه کرده است. دردسر پیشرونده داشته، به طورى که بیمار به سختى راه مى‏رفته و مجبور به استفاده از عصا شده بود. در بررسى‏هاى انجام شده از طریق سى .تى .اسکن (C.T.SCAN) توده‏هایى داخل لگن مشخص شده است که با بررسى بیشتر ثابت شده دردهاى شدید بیمار، ناشى از انتشار بدخیمى از استخوان‏ها در سایر قسمت‏هاى بدن بوده است.
بعد از انجام جراحى نتیجه به تومور بدخیم و درگیرى استخوان‏ها [منجر شده] است؛ معمولا در این موارد پیشرفت بیمارى سریع و با بهترین اقداماتِ درمانى، طول عمر بیمار کوتاه مى‏باشد.
در حالى که در بررسى از بیمار که دو سال بعد، از طریق سى .تى .اسکن (C.T.SCAN) انجام شده است، هیچ اثرى از بیمارى در هیچ نقطه‏اى از بدن بیمار مشاهده نشده است.
نظر کارشناسى خانم دکتر ادیبى در مصاحبه‏اى با امور فرهنگى مسجد مقدس جمکران:
سئوال: با توجه به تخصص حضرتعالى و بررسى‏هایى که شما بر روى پرونده ایشان انجام داده‏اید، بفرمائید مداواى این گونه بیمارى، به صورت طبیعى چند درصد امکان دارد؟
دکتر ادیبى: «این بیمارى وقتى به صورت گسترده، به اصطلاح ما مى‏گوییم «متاستاز» شده باشد و درگیرى‏هاى گوناگون در نواحى مختلف ایجاد کرده باشد، انتظار داریم حتى با بهترین درمان‏ها، طول عمر بیمار خیلى کوتاه باشد. ولى در مورد ایشان شفا شکل گرفته است».
سئوال: باتوجه به فرمایش حضرتعالى در خصوص اینکه درمان طبیعى این بیمار، امرى غیر عادى مى‏باشد. مورد خاصى در پرونده ایشان ملاحظه نفرمودید؟
دکتر ادیبى: «همان طور که خدمت شما عرض کردم، وقتى این پرونده را نگاه مى‏کردم، باتوجه به اینکه در تشخیص بیمارى هیچ تردیدى نبوده و چون توسط پاتولوژیست بررسى شده، بنابر این فکر نمى‏کنم هیچ تردیدى در تشخیص این بیمارى وجود داشته باشد. و با توجه به اینکه سى .تى .اسکن (C.T.SCAN) نشان مى‏دهد که مراکزى از قسمت‏هاى مختلف بدن ایشان باهم درگیر بوده، به نظر مى‏رسد که مسأله درمانش واقعا یک پدیده طبیعى نبوده است».

آرماگدون؛ گواهان یهوه و نبرد آخرالزمان

   آرماگدون؛ گواهان یهوه و نبرد آخرالزمان

 «آرماگدون» نام واقعه ایست که مسیحیان باور دارند در آخر الزمان روی خواهد داد. این واقعه مانند همان اتفاقی است که مسلمین و بالاخص شیعیان در باره ظهور انقلابی الهی برای برپایی عدالت و حکومت جهانی خداوند به آن معتقدند. هرچند که در انجیل عهد جدید و عتیق خود که ترجمه ایست تفسیری و موثق برای ایرانیان مسیحی شده کالیفرنیا نامی از آرماگادان ندیدم ولی توصیف واقعه در سراسر عهد عتیق و بالاخص پس از کتاب دانیال نبی که تفسیر خواب «نبوکدنصر»، پادشاه بابل همزمان با سال سوم سلطنت «یهویاقیم» پادشاه یهودا (دانیال:1) و حدود سلطنت داریوش مادی فرزند خشایارشا که حکومت می کرد (دانیال:9) می باشد به وضوح قابل رویت است. آرماگادان زمانی است که می گویند تعبیر خواب نبوکدنصر محقق میشود. نبوکد نصر خواب هایی دید که بنا بر انجیل، جبرییل تعبیر آن را بر دانیال چنین آورد که در ذیل می یابید:
:: تفسیر خواب دانیال:
«وقتی سعی می کردم معنی این خواب را بفهم ناگهان وجودی شبیه انسان برابر من ایستاد و صدایی از آن سوی رودخانه اولای شنیدم که گفت: ای جبرئیل معنی این خواب را به دانیال بگو! پس جبرئیل بسوی من آمد و من وحشت کردم و رو به زمین افتادم. او به من گفت: « ای انسان خاکی آنچه دیدی مربوط به زمان آخر است.» در حالیکه او سخن می گفت من بیهوش بر زمین افتادم. ولی او مرا گرفت و بلند کرد و گفت: «آمده ام تا بگویم در روزهای سخت آینده چه پیش خواهد آمد. آنچه دیدی مربوط به زمان تعیین شده آخر است. آن قوچ دو شاخ را که دیدی پادشاه ماد و پارس است. آن بز نر پادشاه یونان است و شاخ بلندی که در وسط دو چشمش بود اولین پادشاه آن مملکت می باشد. آن شاخی که دیدی شکست و چهار شاخ دیگر به جایش درآمد به این مفهوم است که امپراطوری یونان چهار قسمت خواهد شد و هر قسمت پادشاهی خواهد داشت ولی هیچکدام به اندازه اولین پادشاه بزرگ نخواهند بود. در پایان سلطنت آنها وقتی شرارت آنها از حد بگذرد پادشاه دیگری به سلطنت خواهد رسید که بسیار ظالم و مکار خواهد بود. او قدرت زیادی کسب خواهد کرد ولی نه با توانایی خودش. او عامل تباهی و خرابی خواهد بود و هر طور بخواهدعمل خواهد نمود و دست به کشتار قدرتمندان و قوم مقدس خدا خواهد زد. با مهارت نقشه های خود را عملی خواهد کرد و با یک حمله غافلگیرانه عده زیادی را از بین خواهد برد. آنقدر مغرور خواهد شد که بر ضد «سرور سروران» خواهد برخاست ولی سرانجام نابود خواهد گرید ولی نه با
قدرت بشری. خوابی را که درباره قربانی های صبح و عصر دیدی به وقوع خواهد پیوست. ولی تو این خواب را مخفی نگهدار زیرا در آینده بسیار دور واقع خواهد شد. آنگاه من چند روزی ضعیف و بیمار شدم. سپس بپاخاستم و به کارهایی که پادشاه به من سپرده بود مشغول شدم. ولی رویایی که دیده بودم فکر مرا مشغول کرده بود زیرا درک آن مشکل بود.»
البته گروه جدیدی از مسیحیان بر اساس این پیش بینی مذهب خاص خود را که تقریبا هیچ ایدئولوژی جدیدی ندارد در برابر مسیحیت تابع کشیشان قرار می دهند. در یکی از کتابچه های این گروه که به «گواهان یهوه» معروفند آمده است: در نتیجه گواهان یهوه اگر چه مالیاتشان را می پردازند و از قوانین سرزمین محل سکونتشان اطاعت می کنند اما در سیاست در گیر نمی شوند. این گروه در انگلیسی Jehovah\"s Witnesses نامیده می شوند.
خلاصه اینکه «گواهان یهوه» معتقدند که بزودی امپراطوری آمریکا و انگلیس که در خواب نبوکد نصر دو پای مجسمه را نشان می دهند از طرف خدا خواهند شکست همانطور که سر مجسمه که نمایشگر امپراطوری بابل و سینه آن بیانگر امپراطوری پارس و یونان و کمر آن نشانگر رومیان است فرو خواهند ریخت و این همان مجسمه دجال است که به همراه موسیقی در میان مردم زمان خود پرستش می شوند.

سینمای هالیوود و آخر الزمان

بررسی سینمای دینی و نمایش آخر الزمان و بررسی چند فیلم، کارشناسان: سجاد پور، شاه حسینی، حسینی زاد و بررسی فیلمهای ماتریکس، ترمیناتور، عنصر پنجم، برخورد عمیق، گودزیلا، پارک ژوراسیک، جن گیر، طالع نحس، پایان دوران و ارباب حلقه ها

»» قسمت اول به مدت 13:50 (حجم 10.5 مگا بایت) لینک دانلود
»»  قسمت دوم به مدت 12:24 (حجم 9.23 مگا بایت) لینک دانلود
»»  قسمت سوم به مدت 15:07 (حجم 11.8 مگا بایت) لینک دانلود

نقش آمریکا در عصر آخر الزمان

بررسی نقش آمریکا در عصر آخر الزمان،
کارشناسان: شفیعی سروستانی، دکتر قائدی، اسقف رمزی گرمو، حسن بلخاری، اکبر براتی،

»» قسمت اول به مدت 10:50 (حجم 14.8 مگا بایت) لینک دانلود
»» قسمت دوم به مدت 9:50 (حجم 13.71 مگا بایت) لینک دانلود
»» قسمت سوم به مدت 10:30 (حجم 14.18 مگا بایت) لینک دانلود
»» قسمت چهارم به مدت 9:54  (حجم 10.4 مگا بایت) لینک دانلود 

شفاى بیمارى لوپوس

شناسنامه کرامت
موضوع کرامت: شفاى بیمارى لوپوس (روماتیسم)
منبع کرامت: دفتر ثبت کرامات مسجد مقدّس جمکران، شماره 294
مشخصات: خانم م - ف، 15ساله، محصل، اهل تهران
زمان کرامت: 1/4/78 
مکان کرامت: تهران
تاریخ ثبت کرامت: 16/2/79
اسناد و مدارک: پنج برگه آزمایش از آزمایشگاه تشخیص طبى دولت، سه برگه مرکز تحقیقات روماتولوژى با معاینات و آزمایشات کامل.
زیر نظر پزشکان مجرب آقایان و خانم‏ها: دابشلیم، غریب دوست، جمشیدى، موثقى، اکبریان، رشیدیون، سلیم زاده، ناجى، شهرام، شعبانى، نجفى، ابوالقاسمى.
اظهار نظر پزشکى: این نمونه جزء گویاترین و مهمترین موارد شفا است.

خلاصه کرامت به نقل از شفا یافته:
بیمارى من از ورم پا و چشم درد شروع شد که بعد از آزمایشات و مراجعات مکرر به بیمارستان، فهمیدیم که بیمارى من لوپوس از نوع ارتیماتوزسمتیک است و با اینکه فرد سالم باید بین 150هزار ت 500هزار پلاکت خون داشته باشد ولى پلاکت خون من به سه هزار رسیده بود و هموگلوبین که باید بین 11ت 18باشد به یک تا سه رسیده بود و به حالت "کُما" بودم که بعد از 9ماه بیمارى با توسل به امام زمان علیه‏السلام و حضور در مسجد مقدّس جمکران از مرگ و بیمارى شفا پیدا کردم.

شرح واقعه از زبان شفا یافته:
بیمارى من از ورم پا و چشم شروع شد. بعد از مدّت‏ها مراجعه به دکتر، آخر به من گفتند: به مرض "روماتیسمى" به نام "لوپوس" دچار شده‏اى. البته این بیمارى با حساسیّت به نور، زخم دهانى و درگیرى کلیوى همراه بود که در تاریخ 25/5/78 در بیمارستان بقیة اللّه علیه‏السلام مرا "بیوپسى" کردند و اطمینان حاصل کردند که این بیمارى "لوپوس" از نوع "ارتیماتوزسیتمیک" است، که در سه نوبت "فالس متیل پرد نیزولون" 500میلى گرمى و "ایموران" 50میلى و "پردنیزولون" 60میلى گرمى قرار گرفتم.
در تاریخ5/7/78 به دستور دکتر اکبریان، فوق تخصص "روماتولوژى" تحت درمان ب 1000میلى‏گرم "اندوکسان" قرار گرفتم که بعد از آن دچار تب، سرفه و زخم دهان شدم. مجبور شدم در بیمارستان شریعتى حدود یک ماه بسترى شوم. بعد از ترخیص از بیمارستان، بیمارى من بیشتر شد، به حدى که دهان و بینى و گوشم شروع به خونریزى کرد و "پلاکت خون" پایین آمد. چون آدم سالم باید حدود 150000الى -500000پلاکت خون" داشته باشد و "هموگلوبین" بین 11ت 18باشد، ولى "پلاکت خون" من به 3000و "هموگلوبین" مغز استخوان من به 1ت 3رسیده بود و به حالت "کُما" بودم. دوباره مرا به بخش آى .سى .یو ICU منتقل کردند و از من "عقیقه بیوپسى" به عمل آوردند و گفتند:مغز استخوان تو دیگر کار نمى‏کند.
بعد از آزمایشات متعدد و زدن حدود 125گرم "I.V و " I.J هفته‏اى دو عدد آمپول GCSFیخچالى به من تزریق مى‏کردند و چشمانم هم دیگر قادر به دیدن نبود، هیچکس را نمى‏دیدم و حالت کورى به من دست داد.
ما که از نظر مالى وضع خوبى نداشتیم و پدرم کارمند است، حدود دو میلیون تومان پول دارو و دوا دادیم. وقتى متوجه شدم، که چشم‏هایم نمى‏بینند، دیگر از همه جا مأیوس شدم و منتظر مرگ بودم. یک روز به پدر و مادر عزیزم که بیش از دو ماه بود به طور شبانه روزى بالاى سرم نشسته بودند و هر لحظه انتظار مرگ یا بهبودى مرا مى‏کشیدند، دکتر ابوالقاسمى گفت:
فلانى دیگر هیچ امیدى براى بهبودى دخترت ندارم.
با شنیدن این حرف، همه اقوام و فامیل و دوستان، براى مرگم روز شمارى مى‏کردند، روزهاى آخر، همه گریه مى‏کردند و تنها کسى که به من دلدارى مى‏داد پدر و مادرم بودند، به خصوص پدرم که در آن لحظاتى که با مرگ دست و پنجه نرم مى‏کردم، بالاى سرم مى‏آمد و مى‏گفت: دخترم توکل به خدا کن، تو خوب مى‏شوى.
من مى‏گفتم: پدر جان دیگر خسته شده‏ام، مى‏خواهم بمیرم و راحت شوم، شما هم اینقدر عذاب نکشید.
پدرم با چشمان اشک‏آلود بیرون مى‏رفت، نمى‏دانستم کجا مى‏رود. یک روز که حالم خیلى بد بود مدیر مدرسه‏ام که واقعا باید گفت: مدیرى نمونه و با ایمان و با خداست، بالاى سرم آمدند و شروع کردند حدود یک ساعت قرآن تلاوت کردند.
بعد از آن رفتند و بعد از ظهر آمدند و دوباره شروع به خواندن قرآن کردند و به پدر و مادرم گفتند: تا مى‏توانید بالاى سر این، دعاهایتان را بخوانید.
از آن روز به بعد، نه گوشم مى‏شنید -چون در اثر خونریزى، گوشم کاملا کر شده بود- و نه مى‏دیدم -چون پشت چشمانم خون جمع شده بود- و موهاى سرم همه ریخت و تمام بدنم در اثر مصرف "پردینزلون" حالت بدى پیدا کرده بود، به شکلى که گویا تمام بدنم را با چاقو بریده بودند.
یک روز دکتر بهروز نجفى، متخصص پیوند مغز و استخوان گفت:
باید از برادر یا خواهرش مغز استخوان به او تزریق شود و به پدر و مادرم گفت: 45روز بیشتر طول نمى‏کشد که نتیجه‏اش یا مرگ است یا زندگى.
پدرم گفت: چقدر خرج دارد؟
دکتر گفت: 15میلیون تومان.
حدود 14میلیون تومان را افراد نیکوکار تقبّل کردند و پدرم باز مى‏بایست حدود دو میلیون تومان دیگر دارو مى‏خرید. چون پدرم حتى این مبلغ را هم نداشت،همانجا شروع به گریه کرد.
مادرم به پدرم گفت: چکار کنیم؟!
پدرم گفت: خدا بزرگ است، و از دکتر چند روزى مهلت خواست.
اقوام و فامیل و آشنایان هرکدام مبلغى را تقبّل کردند، پول را به بیمارستان آوردند تا به پدرم بدهند، ولى پدرم قبول نکرد و گفت: پول‏ها پیش خودتان باشد، چند روز دیگر از شما مى‏گیرم. وقتى فامیل‏ها رفتند، مادرم گفت: چرا نگرفتى؟!
پدرم گفت: من نمى‏خواهم دخترم را به بخش مغز و استخوان منتقل شود، اگر به آنجا برود، حتى یک درصد امید به نجات او نیست چون دکتر نجفى حتى ده درصد به ما امید نداد.
خلاصه برادر و خواهرم براى آزمایش خون به خاطر پیوند " H.L.A تایپتیگ" به بیمارستان آمدند و نتیجه آزمایش را پیش دکتر نجفى بردند، ایشان بعد از بررسى گفتند:
خون آنها با خون من مطابقت ندارد و نمى‏توانند از این خواهر و برادر براى من مغز استخوان پیوند بزنند. دکتر
با نا امیدى تمام به پدر و مادرم گفت: دیگر هیچ کارى از دست ما ساخته نیست.
مادرم گفت: پس دخترم مى‏میرد؟!
دکتر گفت: توکل به خدا کنید.
وقتى از اطاق بیمارستان بیرون مى‏رفتند، مادرم خیلى گریه مى‏کرد و دائما خدا و ائمه علیهم‏السلام را صدا مى‏زد، اما نمى‏دانم چرا پدرم اصلا گریه نمى‏کرد و به مادرم مى‏گفت: خانم به جاى گریه کردن، دعا کن!
و مادرم مى‏گفت: چقدر دعا کنم؟ هرچه دعا مى‏کنم حال دخترم بدتر مى‏شود!!
تا اینکه یک روز صبح، پدرم آمد و گفت: عزیزم من شفایت را گرفتم!
آن روز من اصلا حال خوبى نداشتم، چون پلاکت خونم پائین بود، دور تختم را نرده گذاشته بودند و مى‏گفتند: مواظب باشید تکان نخورد، هر لحظه امکان مرگش مى‏رود.
مادرم به پدرم گفت: چطور شفاى او را گرفتى؟ مگر نمى‏بینى که حالش خراب‏تر از همیشه است؟!
بعد از چند دقیقه، دکتر غریب دوست، بالاى سرم آمد و حالم را پرسید. گفتم: آقاى دکتر دیگر نه مى‏بینم و نه مى‏شنوم. مرا بغل کرد و پیشانى مرا بوسید و گفت: تو خوب مى‏شوى، ناراحت نباش.
مادرم گفت: دکتر، آیا امیدى به دخترم دارید؟! یا براى تسکین ما این حرف‏ها را مى‏زنید؟
دکتر گفت: توکل به خدا کنید، انشاء اللّه خوب مى‏شود. بعد براى من که حالم خیلى خراب شده بود، چهار واحد پلاکت تزریق کردند و گفتند: او را به منزل ببرید، ولى مواظب باشید تکان نخورد و هفته‏اى یک بار آزمایش خون از او بگیرید و بیاورید. مرا به خانه آوردند و خواباندند. پدرم را صدا کردم و گفتم: بابا باز هم امید به زنده بودن من دارى؟
پدرم با اینکه هیچ وقت پیش من گریه نمى‏کرد، ولى آن روز چون مى‏دانست من چشمانم نمى‏بیند راحت گریه کرد، حس مى‏کردم که گریه مى‏کند و با همان حال گفت:
دختر عزیزم من شفاى تو را از امام زمان علیه‏السلام گرفته‏ام، چهل شب چهارشنبه نذر کرده‏ام که به جمکران، مسجد صاحب الزمان علیه‏السلام بروم و قبل از اینکه تو را مرخص کنند به آنجا رفتم و از آقا خواستم یا تو را به من برگرداند یا بگیرد، بعد از دو، سه جلسه که به جمکران رفتم خواب دیدم تو شفا گرفته‏اى. تو خوب مى‏شوى، فقط همین طور که خوابیده هستى، نماز بخوان و متوسل به امام زمان علیه‏السلام شو و براى سلامتى آقا صلوات بفرست.
من هم شروع کردم شبهاى چهارشنبه و جمعه نماز آقا را مى‏خواندم. جلسه هفتم بود که پدرم به جمکران مى‏رفت، صبح چهارشنبه که پدرم آمد، من بیدار بودم، مرا بوسید و به او گفتم:
بابا مرا بلند کن مى‏خواهم بیرون بروم، با اینکه تا آن روز اصلا نمى‏توانستم تکان بخورم. پدرم گفت: یا امام زمان!
زیر بغل مرا گرفت و بلندم کرد، آرام آرام راه مى‏رفتم و پدرم همانطور زیر بغلم را گرفته بود و مى‏دانستم که گریه مى‏کند، البته گریه‏اش از خوشحالى بود.
خلاصه به امید خدا و یارى و شفاى امام زمان علیه‏السلام کم کم راه مى‏رفتم. جلسه دوازدهم بود که در خانه مى‏توانستم راه بروم، حس کردم که کمى مى‏بینم، همین طور که در اطاق راه مى‏رفتم و پدرم مواظبم بود، سرم را بلند کردم تا ساعت دیوارى را ببینم، پدرم گفت: بابا جان ساعت را مى‏خواهى بدانى چند است؟
گفتم: بابا فکر مى‏کنم مى‏بینم، ساعت30/11دقیقه است.
پدرم خیلى خوشحال شد و شروع کرد براى سلامتى امام زمان علیه‏السلام صلوات فرستادن و گفت: دخترم دیدى گفتم شفایت را از آقا گرفتم.
همه خانواده براى سلامتى امام زمان علیه‏السلام بلند صلوات فرستادیم. تا اینکه یک روز خانم دکتر شعبانى که از پزشکان معالجم بود، به منزل ما زنگ زد و حالم را پرسید، خیلى نگران حالم بود، به پدرم گفت: شغل بدى انتخاب کرده‏ام.
پدرم گفت: چرا خانم دکتر شعبانى؟!
ایشان گفتند: به خاطر اینکه مى‏بینم که چقدر شما براى این دختر زحمت مى‏کشید و همیشه از خدا خواسته‏ام که: خدایا! لااقل به خاطر این همه بیمارى که درمان مى‏کنم، این دختر را به پدر و مادرش برگردان.
بعد هم به پدر و مادرم گفت: من هم دیگر نا امید شده‏ام.
پدرم گفت: خانم دکتر، دخترم خوب مى‏شود.
دکتر گفت: واقعا روحیه خوبى دارید.
پدرم گفت: خانم دکتر، به امام زمان علیه‏السلام توسل جسته‏ام و شفاى دخترم را از حضرت گرفتم؟!
دکتر گفت: انشاء اللّه که شفا یافته باشد. ولى معلوم بود که باور نمى‏کند. بعد از چند روز، پدرم با دکتر غریب دوست تماس گرفت و براى ویزیت من نوبت زد. درست روز چهارشنبه آخر سال 1378که پدرم سه شنبه‏اش به جمکران رفته بود، صبح چهارشنبه که از آنجا آمد مرا پیش دکتر برد.
من در بغل پدرم بودم و از پله‏ها بالا مى‏رفتیم، وقتى به اطاق دکتر رسیدیم، دکتر با دیدن من خوشحال شد و بعد از معاینه گفت: خیلى بهتر شده، چکار کرده‏اید؟!
برایم یک آزمایش نوشتند و قرار شد سه هفته دیگر پیش دکتر برویم. دیگر پلاکت خون نزدم و فقط در خانه استراحت مى‏کردم و به نماز و عبادت مشغول بودم.
مادر بزرگ و پدر بزرگم در ایام ماه محرّم چون هیئت دارند، یک گوسفند براى من نذر کردند، عمویم و پدرم هم هرکدام جداگانه یک گوسفند نذر کرده بودند.
کم کم بدون کمک پدرم از جا بلند مى‏شدم و حرکت مى‏کردم و حدود سه تا چهار مترى را به راحتى مى‏دیدم. وقتى آخرین آزمایش را انجام دادم، به پدرم گفتم: فکر مى‏کنم پلاکت خونم حدود 50000شده باشد.
امّا پدرم گفت: دخترم بیش از اینهاست.
پدرم بعد از اینکه جواب آزمایش را گرفت، به خانه آمد. چشمانش قرمز شده بود، معلوم بود که خیلى گریه کرده است. گفتم: بابا! پلاکت خون چقدر شده است؟ مغز استخوان من به چه حدى رسیده است؟
پدرم گفت: عزیزم بنشین، ما هم نشستیم و گفت:
وقتى از پله آزمایشگاه بالا مى‏رفتم، سرم را به طرف آسمان بلند کردم و دست‏هایم را بلند کردم و گفتم:
یا امام زمان! یا پسر فاطمه! یا ابا صالح المهدى! چهل شب چهارشنبه نذر کردم که به مسجدت بیایم، اکنون چهارده هفته است که به آنجا رفته‏ام، تو را به جان مادرت زهرا، تو را به جان جدّت حسین، تو را به جان عمویت ابوالفضل العباس علیه‏السلام، خودت مى‏دانى که چه مى‏خواهم، شفاى کامل دخترم را با این آزمایش نشان دهید.
آزمایش را گرفتم، وقتى نگاه کردم،گریه‏ام گرفت. دکتر آزمایشگاه صدایم کرد و جریان را جویا شد. موضوع را به او گفتم. دکتر گفت: خبر خوشى برایت دارم، ما را دعا کن، پلاکت خون دخترت 140000و هموگلوبین 3/12شده است.
همه از خوشحالى شروع به گریه کردیم و صلوات فرستادیم. پدرم جواب آزمایش را پیش دکتر غریب دوست برد. دکتر بادیدن جواب آزمایش گفته بود: من چیزى جز اینکه بگویم یک معجزه رخ داده است نمى‏توانم بگویم، خیلى عالى شده، دخترى که پلاکت خون او با زدن چهار پاکت به 27000الى 42000بیشتر نمى‏رسید، اکنون با نزول پلاکت، به 140000رسیده و هموگلوبین از صفر به 12/3رسیده است.
دکتر یک آزمایش در تاریخ 1/4/79برایم نوشت. پدرم جواب آزمایش را به بیمارستان شریعتى نزد خانم دکتر موثقى و
خانم دکتر ابوالقاسمى بردند و به دکتر ابوالقاسمى گفته بود:
خانم دکتر این جواب آخرین آزمایش دخترم است.
وقتى دکتر جواب آزمایش را نگاه کرده بود، به پدرم نگاهى مى‏کند و مى‏گوید: جمکران مى‏روى؟
پدرم مى‏گوید: بله.
دکتر مى‏گوید: تو را به جان دخترت، ما را هم دعا کن، این یک معجزه است!
الآن الحمد للّه حالم روز به روز، رو به بهبودى است و پدرم هر هفته شب‏هاى چهارشنبه به جمکران مى‏رود، خیلى دلم مى‏خواهد من هم بروم، ولى پدرم مى‏گوید: صبر کن، چشمانت کامل شوند و وضع مالى‏ام خوب شود، حتما تو را به مسجد آقا مى‏برم.
به پدرم مى‏گویم: بابا با این بدهکارى و این حقوق کارمندى چطور مى‏توانى بدهکارى حدود دو میلیون تومان را بدهى؟! او با خنده و تبسّم مى‏گوید: دخترم همان آقایى که تو را به من برگرداند، همان آقا کمکم مى‏کند، نا امید شیطان است. و با همین جمله کوتاه، دلم گرم مى‏شود و مى‏گویم: بابا انشاء اللّه من هم دعا مى‏کنم که آقاعنایتى بفرماید.
این بود خلاصه‏اى از نه ماه بیمارى لاعلاج من که با توسل به حضرت امام زمان علیه‏السلام درمان شد.
دکتر توانانیا در قسمتى از اظهار نظرشان در مورد شفاى خانم م.ف مى‏نویسد:
ضمن آنکه گزارش ایشان را وقتى مطالعه مى‏کردم، باطنا تحت تأثیر نوشته ایشان قرار گرفتم و اصلا گذشته از مسائل طبى، گویا خودم وقایع را از نزدیک مشاهده مى‏کردم و همه مطالب عینا رخ نموده بود و گریه‏ام گرفت.
به هر جهت این نمونه را که تقریبا جزء گویاترین و مهمترین موارد شفا است، و تقریبا همه چیز مستند مى‏باشد، ما مى‏توانیم با رفع اشکالات جزئى از پرونده وى، نمونه خوب بارز و مستندى را براى علاقه‏مندان ارائه دهیم.
حصن حصین عارفان، مسجد جمکران بود
عرش برین عاشقان مسجد جمکران بود
هر مسلم و شاه و گدا، اینجا شود حاجت روا
کهف المراد شیعیان، مسجد جمکران بود
بر دردمندان، اینجا دواست، هر مضطرى حاجت رواست
کاشانه خلق جهان مسجد جمکران بود